Gültekin, Fatma Ayça | Bakkal, Bekir Hakan | Sümer, Demet | Köktürk, Füruzan | Bektaş, Sibel

Article | 2013 | Balkan Medical Journal30 ( 4 ) , pp.369 - 374

Background: Acute radiation proctitis is a common complication of pelvic radiation and management of acute radiation proctitis is under evaluation. The beneficial effects of ozonated olive oil (OzOO) have already been shown in the treatment of chronic wounds. Thus, this study was designed to evaluate the therapeutic effects of topical OzOO on acute radiation proctitis. Aims: To evaluate the therapeutic effects of topical OzOO on acute radiation proctitis. Study Design: Animal experimentation. Methods: Rats were divided into three groups: control; irradiation+saline (1 mL); and irradiation +OzOO (1 mL). A single fraction of 17.5 Gy w . . .as delivered to each rat. The OzOO was administered rectally each day after irradiation. Each rat was observed daily for signs of proctitis. Irradiated rats were euthanised on days 5 and 10. The mucosal changes were evaluated macroscopically and pathologically. Results: According to the clinical findings, five rats in the irradiation+saline group showed Grade 4 symptoms on the 10th day. Macroscopic finding scores on the 10th day in the irradiation+saline and irradiation+OzOO groups were statistically significantly different. On pathological examination, radiationinduced mucosal damage was the most prominent 10 days after irradiation in saline-treated rats. On the 10th day, the irradiation+OzOO group showed mild inflammation and slight crypt change, which corresponded to Grade 1 pathological findings. Conclusion: OzOO attenuates macroscopic and pathological findings of acute radiation proctitis in rats. Background: Acute radiation proctitis is a common complication of pelvic radiation and management of acute radiation proctitis is under evaluation. The beneficial effects of ozonated olive oil (OzOO) have already been shown in the treatment of chronic wounds. Thus, this study was designed to evaluate the therapeutic effects of topical OzOO on acute radiation proctitis. Aims: To evaluate the therapeutic effects of topical OzOO on acute radiation proctitis. Study Design: Animal experimentation. Methods: Rats were divided into three groups: control; irradiation+saline (1 mL); and irradiation +OzOO (1 mL). A single fraction of 17.5 Gy was delivered to each rat. The OzOO was administered rectally each day after irradiation. Each rat was observed daily for signs of proctitis. Irradiated rats were euthanised on days 5 and 10. The mucosal changes were evaluated macroscopically and pathologically. Results: According to the clinical findings, five rats in the irradiation+saline group showed Grade 4 symptoms on the 10th day. Macroscopic finding scores on the 10th day in the irradiation+saline and irradiation+OzOO groups were statistically significantly different. On pathological examination, radiationinduced mucosal damage was the most prominent 10 days after irradiation in saline-treated rats. On the 10th day, the irradiation+OzOO group showed mild inflammation and slight crypt change, which corresponded to Grade 1 pathological findings. Conclusion: OzOO attenuates macroscopic and pathological findings of acute radiation proctitis in rats Daha fazlası Daha az

Bektaş, Sibel | Bahadır, Burak | Doğan Gün, Banu | Kertiş, Gürkan | Özdamar, Şükrü Oğuz

Article | 2009 | Turkish Journal of Medical Sciences39 ( 3 ) , pp.381 - 387

Aim: The aim of this study was to assess the size and shape characteristics of prostatic adenocarcinoma cell nuclei using a computer-assisted analysis system, and to compare the results with the Gleason score. Materials and Methods: Morphometric nuclear parameters, such as roundness factor, form ellipse, area, length, and perimeter, were evaluated based on specimen slides of 130 prostatic adenocarcinoma cases (77% needle biopsies and 23% prostatectomy specimens) using a computerized image analysis system. Correlation analysis between Gleason score and morphometric results was performed. Results: The Gleason score was correlated with . . . mean nuclear area (r = 0.516, P = 0.01), mean nuclear length (r = 0.298, P = 0.01), and mean nuclear perimeter (r = 0.303, P = 0.01) for all specimens. In the needle biopsy group the Gleason score was correlated with mean nuclear area (r = 0.522, P = 0.01), mean nuclear length (r = 0.398, P = 0.01), and mean nuclear perimeter (r = 0.432, P = 0.01), whereas in the prostatectomy group the Gleason score was correlated only with mean nuclear area (? = 0.619, P = 0.01) and mean nuclear roundness factor (? = -0.425, P = 0.05). Conclusions: Nuclear size and shape factors, especially mean nuclear area, were concordant with the Gleason score. Nuclear size and shape assessment may aid in the evaluation of the pathological status of prostatic adenocarcinoma. © TÜBİTAK Daha fazlası Daha az

Bektaş, Sibel | Bahadır, Burak | Barut, Figen | Bayar, Ülkü | Özdamar, Şükrü Oğuz

Other | 2009 | GORM:Gynecology Obstetrics & Reproductive Medicine15 ( 1 ) , pp.57 - 60

Seröz karsinom, tip II endometrial karsinomun tipik bir örneğidir. Sigara içme, diabetes mellitus ve hipertansiyon hikayesi olan 71 yaşındaki kadın hasta postmenapozal kanama şikayeti ile başvurmuştur. Küretaj materyalinde adenokarsinom tanısı almıştır. Histerektomi materyalinde uterusta polipoid kitlbelirlenmiştir. Histopatolojik olarak endometrial polipden gelişen seröz karsinom gözlenmiştir. İmmünhistokimyasal olarak tümör hücrelerinde p53 ve c-erbB-2 ile diffüz, östrojen ve progesteron reseptörü ile fokal reaksiyon saptanmıştır. Olgumuz, diabetes mellitus ve hipertansiyon hikayesine sahip olmasının yanı sıra östrojen ve progeste . . .ron reseptörleri ile fokal reaksiyon vermesi ile tip 1 endometrial karsinoma ilişkili klinik ve immünhistokimyasal bulguları paylaşmaktadır. Bu tümörde p53 ve c-erbB-2’nin aşırı ekspresyonu göz önünde bulundurulmalıdır. Serous carcinoma is the prototype of type II endometrial carcinoma. A 71-year-old woman who had history of smoking, diabetes mellitus and hypertension admitted to the hospital with postmenopausal uterine bleeding. Curettage material was diagnosed as adenocarcinoma. Hysterectomy specimen revealed a uterine polypoid mass which afterwards was histopathologically proven to be a serous carcinoma arising from an endometrial polyp. Immunohistochemically, tumor cells showed diffuse reaction for p53 and c-erbB-2, and focal reaction for estrogen and progesterone receptors. In addition to history of diabetes mellitus and hypertension, our case shared some clinical and immunohistochemical characteristics of type I endometrial carcinoma, such as focal expression of estrogen and progesterone receptors. Overexpressions of p53 and c-erbB-2 in this tumor type should be considered Daha fazlası Daha az

Kandemir, Nilüfer Onak | Gün, Banu Doğan | Barut, Figen | Yurdakan, Gamze | Bahadır, Burak | Bektaş, Sibel | Gün, Mustafa | Keser, Sevinç Hallaç | Özdemir, Nagehan | Özdamar, Şükrü Oğuz

Article | 2010 | TURKDERM-TURKISH ARCHIVES OF DERMATOLOGY AND VENEROLOGY44 ( 2 ) , pp.73 - 78

Background and Design: Kaposi sarcomas (KS) are vascular tumors with a low malignant potential which include overlapping infectious, immunologic, and neoplastic processes. Recently, many histological subtypes have been defined. Material and Method: In the present study, 151 cutaneous classic KS lesions in 56 patients were retrospectively evaluated with regard to histological subtypes. Determination of the subtypes was based on the predominant histopathological component in the lesion. We examined changes in epidermis and dermis along with intratumoral inflammatory response characteristics in the lesions. By defining histopathologica . . .l variants of the cases, differences regarding subtypes were investigated. Results: Cases that bear the ordinary characteristics of KS and those that can not be classified otherwise, comprised 82..8% of the study group. Twenty-six cases showed consistency with the subtypes outlined in the literature in terms of their histopathological properties. The most common histological subtype was the lymphangiectatic variant in 7.3% of the cases. Bullous (2.6%), lymphangioma like (2.6%), intravascular (2%), and pyogenic granuloma like (2%) variants were less common. The most uncommon histological subtype was micronodular (0.6%) type. Lymphangiectatic, bullous, intravascular, and pyogenic granuloma like variants were frequently observed in the nodular stage of KSs. Lympangioma like changes were seen to be present in the early KS lesions. Lymphangiectatic type was oftenly associated with bullous component, whereas pyogenic granuloma like type demonstrated superficial ulceration and intense inflammatory response. Lymphangioma like and intravascular types exhibited a characteristic appearance, while other variants were accompanied by components belonging to different subtypes. Conclusion: In KS, histopathological subtypes can develop as a result of different pathological processes. The next stage of the current study, which is one of the largest case series in the literature, will be investigation of the clinical and prognostic characteristics of the variants. (Turkderm 2010; 44: 73-8 Daha fazlası Daha az

Kandemir, Onak Nilüfer | Barut, Figen | Keser, Sevinç | Karadayı, Nimet | Bektaş, Sibel | Gün, Doğan Banu | Bahadır, Burak

Other | 2009 | Türk Onkoloji Dergisi24 ( 4 ) , pp.172 - 176

AMAÇ Bu çalışmada, tiroid papiller karsinomlarında (TPK), kronik lenfositik tiroidit (KLT) görülme sıklığı araştırıldı ve tümörü infiltre eden lenfosit (TİL) varlığının KLT ile ilişkisi değerlendirildi. GEREÇ VE YÖNTEM Çalışma kapsamına 61 TPK olgusu dahil edildi. Tümör içi ve tümör çevresi parankimdeki lenfoid infiltrasyon varlığı, her biri için ayrı şekilde, semi-kantitatif olarak 0-3 arasında derecelendi. Olgular grup I (KLT içeren TPK) ve grup II (KLT içermeyen TPK) olmak üzere iki gruba ayrıldı. BULGULAR TPK'ların %26.3'ünde (grup I) KLT saptandı. Grup I'deki olguların %77'sinde TİL görülürken, grup II'deki olgularda TİL ile uy . . .umlu olarak değerlendirilebilecek lenfoid infiltrasyon saptanmadı. Grup I ve grup II'deki olgular arasında TİL yoğunluğu açısından anlamlı farklılık belirlendi. SONUÇ Bulgularımız, TPK'da KLT'nin sık görülen bir bulgu olduğunu ve TİL varlığının KLT ile ilişkili bir parametre olduğunu göstermektedir. OBJECTIVES This study examined the frequency of chronic lymphocytic thyroiditis (CLT) in thyroid papillary carcinomas (TPC) and the relationship between the presence of tumor-infiltrating lymphocytes (TIL) and CLT. METHODS The study included 61 TPC cases. In each case, the presence of the lymphocyte infiltration in the tumor tissue and nonneoplastic parenchyma was graded semi-quantitatively using a scale of 0 to 3. The cases were classified in two groups, TPC including CLT (Group I) and TPC not including CLT (Group II). RESULTS CLT was detected in 26.3% (Group I) of the TPCs and TIL was observed in 77% of the Group I cases; no lymphoid infiltration compatible with TIL was detected in Group II. A significant difference was observed in the TIL density between Groups I and II. CONCLUSION CLT is a frequent finding in TPC, and the presence of TIL is related to CLT Daha fazlası Daha az

Kandemir, Nilüfer Onak | Bahadır, Burak | Bektaş, Sibel | Barut, Figen | Yurdakan, Gamze | Gün, Banu Doğan | Engin, Hüseyin

Article | 2011 | Turkish Journal of Gastroenterology22 ( 1 ) , pp.77 - 82

Konjenital melanositik nevüs, odontogenez sırasında ortaya çıkan ve nöral-krest’den gelişen hamartomatöz lezyonlardır. Bu çalışmada konjenital melanositik nevüsden gelişen ve gastrointestinal sistem metastazları ile bulgu veren iki malign melanoma olgusu sunulmaktadır. İlk olgu, plevral ve peritoneal efüzyon ile başvuran 71 yaşında kadın hasta olup, endoskopik incelenmede doudenumda nodüler lezyonlar saptanmış ve biyopsi yapılmıştır. Karın ağrısı yakınması ile başvuran ikinci olgu 36 yaşında erkek hasta olup, ileumda invajinasyonlara neden olan kitlesel lezyonlar nedeniyle segmenter ileal rezeksiyon uygulanmıştır. Lezyonların histop . . .atolojik incelemesinde tüm mukoza katlarını infiltre eden diffüz neoplastik infiltrasyon görülmüştür. Belirgin atipi ve pleomorfizm içeren neoplastik hücrelerde S-100, HMB-45 ve Melan A immünreaksiyon saptanmıştır. Her iki olguya, malign melanoma tanısı verilmiştir. İlk olguda karın derisinde, ikinci olguda ise femoral bölgede konjenital melanositik nevüs saptanmış ve histopatolojik incelemelerde bu lezyonların malign melanoma yönünde transformasyon gösterdiği belirlenmiştir. Gastrointestinal sistemde malign melanoma gelişimi primer veya metastatik kökenli olabilir. Kesin tanı daima ayrıntılı klinik, histopatolojik ve immünhistokimyasal incelemeleri gerektirir. Congenital melanocytic nevi are hamartomatous lesions that develop from the neural crest and arise during odontogenesis. In this report, we present two malignant melanoma cases developed from congenital melanocytic nevi and revealed by gastrointestinal system metastases. The first case was a 71-year-old female who presented with pleural and peritoneal effusion and underwent biopsy due to detection of nodular lesions in the duodenum by endoscopic examination. The second case was a 36-year-old male patient who presented with abdominal pain in whom segmental ileal resection was performed due to mass lesions causing invaginations in the ileum. Histopathological examination of the lesions showed a diffuse neoplastic infiltration comprising the entire mucosal layers. In neoplastic cells having a marked atypia and pleomorphism, immunoreactions with S-100, HMB-45, and Melan A were detected. Both cases were diagnosed as malignant melanoma. Abdominal skin in the first case and the femoral region in the second case exhibited congenital melanocytic nevi, and those lesions were determined to show a transformation towards malignant melanoma in the histopathological studies. Malignant melanoma development in gastrointestinal system may have a primary or metastatic character. Definitive diagnosis always requires detailed clinical, histopathological and immunohistochemical analyses Daha fazlası Daha az

Bektaş, Sibel | Barut, Figen | Bahadır, Burak | Gün, Banu Doğan | Kandemir, Orak Nilüfer | Karadayı, Nimet | Özdamar, Şükrü Oğuz

Article | 2009 | Turkish Journal of Medical Sciences39 ( 2 ) , pp.185 - 189

Amaç: Bu çalışmada, renal hücreli karsinomda Fuhrman nükleer derece sisteminin gözlemci içi ve gözlemciler arasındaki tekrarlanabilirliğini değerlendirmek amaçlanmıştır. Metot: 46 renal hücreli karsinom olgusuna ait histolojik kesitler, iki patolog tarafından Fuhrman sistemine göre yeniden skorlanmıştır. Patologlar arasında gözlemci içi ve gözlemciler arasındaki tekrarlanabilirlik kappa istatistiği ile değerlendirilmiştir. Bulgular: Birinci patoloğun ilk değerlendirmesinde; derece 1: dört (% 8,7), derece 2: otuz (% 65,2), derece 3: on bir (% 23,9) ve derece 4: bir (% 2,2) olguda belirlenmiştir. Aynı patoloğun ikinci değerlendirmesin . . .de; derece 1: sekiz (% 17,4), derece 2: yirmi üç (% 50), derece 3: on dört (% 30,4) ve derece 4: bir (% 2,2) olguda saptanmıştır. Fuhrman sisteminin gözlemci içi tekrarlanabilirliği güçlü düzeyde bulunmuştur (? = 0,66). İkinci patoloğun Fuhrman derecelendirmesinde; derece 1: on bir (% 23,9), derece 2: yirmi yedi (% 58,7), derece 3: yedi (% 15,2) ve derece 4: bir (% 2,2) olguda belirlenmiştir. Fuhrman sisteminin gözlemciler arasındaki tekrarlanabilirliği ise orta düzeyde bulunmuştur (? = 0,42). Sonuç: Fuhrman derecenin gözlemci içi güçlü tekrarlanabilirliğine rağmen, gözlemciler arasında orta düzeydeki tekrarlanabilirliği ve derece 3’teki düşük uyum göz önünde tutulmalıdır. Background: The aim of this study was to evaluate intraobserver and interobserver reproducibility of Fuhrman nuclear grading of renal cell carcinoma. Methods: Pathology slides from 46 cases of renal cell carcinoma were rescored by 2 pathologists according to the Fuhrman system. Both intraobserver and interobserver reproducibility were assessed using kappa statistics. Results: The initial Fuhrman grade was grade 1 in 4 of the cases (8.7%), grade 2 in 30 (65.2%), grade 3 in 11 (23.9%), and grade 4 in 1 (2.2%). After reviewing the slides by the same pathologist, grades were reassigned as follows: grade 1 in 8 cases (17.4%), grade 2 in 23 (50%), grade 3 in 14 (30.4%), and grade 4 in 1 (2.2%). Intraobserver reproducibility of the Fuhrman system was substantial (κ = 0.66). Fuhrman grading by the second pathologist was grade 1 in 11 cases (23.9%), grade 2 in 27 (58.7%), grade 3 in 7 (15.2%), and grade 4 in 1 (2.2%). Interobserver reproducibility of the Fuhrman system was moderate (κ = 0.42). Conclusions: Despite substantial intraobserver reproducibility of Fuhrman grading, moderate interobserver reproducibility and low agreement for grade 3 should be a consideration Daha fazlası Daha az

Barut, Figen | Kandemir, Onak Nilüfer | Özdamar, Şükrü Oğuz | Gül, Sanser | Bektaş, Sibel | Gün, Doğan Banu | Bahadır, Burak

Article | 2009 | Turkish Neurosurgery19 ( 4 ) , pp.417 - 422

Gliosarkom, bifazik histolojik patern ile karakterize santral sinir sisteminin nadir tümörüdür. Amacımız, kondroblastik osteosarkomatöz farklılaşmayla birlikte olan iki gliosarkom olgusunun klinik, morfolojik ve immünhistokimyasal özelliklerini tanımlamak ve onların patogenetik mekanizmalarını tartışmaktır. Olgu 1: Anaplastik ependimom nedeniyle parietal kraniotomiye gitmiş 52 yaşında erkek hastadır. Olguya postoperatif radyoterapi ve kemoterapi verildi. İlk operasyondan sonra, dördüncü, yedinci ve onuncu aylarda rekürrensden dolayı tümör için ilave rezeksiyonlar yapıldı. Sonuncu tümör rezeksiyonundan sonra hasta exitus oldu. Postmo . . .rtem biyopsinin histopatolojik incelemesinde, hem gliomatöz hem de sarkomatöz komponentler içeren bifazik morfolojik patern sergileyen neoplazi gözlendi. Olgu 2: Histolojik olarak, sarkomatöz ve glial komponent sergileyen gliosarkom tanısı alan sağ frontal lob kitlesi olan 69 yaşında erkek hastadır. İmmünhistokimyasal özellikleri genelde ilk olgununkine benzemekte, fakat p53 protein ile diffüz nükleer reaksiyon her iki komponentte saptandı. “Kondroblastik osteosarkom özellikleri ile beraber olan gliosarkom” olarak oldukça nadir histopatolojik tanılı iki olgu rapor ettik. Gliosarcoma is a rare tumor of the central nervous system characterized by a biphasic histological pattern. Our objective is to describe clinical, morphological and immunohistochemical features of two cases of gliosarcoma with chondroblastic osteosarcomatous differentiation and to discuss its pathogenetic mechanisms. Case 1: A52- year-old male patient underwent parietal craniotomy due to anaplastic ependymoma. The case had radiotherapy and chemotherapy postoperatively. After the first operation, additional resections were performed for tumor because of recurrences at the fourth, seventh and tenth months. The patient died after the last tumor resection. Histopathologic examination of the postmortem biopsy revealed neoplasm displaying a biphasic morphologic pattern including both gliomatous and sarcomatous components. Case 2: The case was a 69-year-old male patient with a right frontal lobe mass histologically diagnosed as gliosarcoma displaying sarcomatous and glial components. Immunohistochemical features were similar to those of the first case in general, but diffuse nuclear reaction with p53 protein was detected in both components. We report two cases with an extremely rare histopathologic aldiagnosis of “gliosarcoma with features of chondroblastic osteosarcoma” Daha fazlası Daha az

Kandemir, Onak Nilüfer | Bektaş, Sibel | Barut, Figen | Yurdakan, Gamze | Bahadır, Burak | Gün, Doğan Banu | Özdamar, Şükrü Oğuz

Other | 2010 | Türk Patoloji Dergisi26 ( 3 ) , pp.230 - 237

Amaç: İnce iğne aspirasyon sitolojisi, meme lezyonlarında yaygın olarak kullanılan ilk aşama tanı yöntemidir. Bu çalışmada, meme lezyonlarının bu teknik ile değerlendirilmesinde yanlış negatif ve yanlış pozitif tanılara neden olan etkenler araştırılmıştır. Gereç ve Yöntem: Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Tıp Fakültesi Patoloji Anabilim Dalı'nda 2002–2009 yılları arasında tanı alan 511 meme ince iğne aspirasyon sitolojisi materyali retrospektif olarak gözden geçirilmiştir. Sitopatolojik tanılar, olgulara ait biyopsi tanıları ve klinik takip sonuçları eşliğinde değerlendirilerek, meme lezyonlarının tanısında ince iğne aspirasyon sito . . .lojisi'nin güvenilirliğine etki eden faktörler irdelenmiştir. Bulgular: Serimizde meme lezyonlarında ince iğne aspirasyon sitolojisi'nin duyarlılığı %77, özgüllüğü %99, doğruluğu %95, pozitif öngörü değeri %93, negatif öngörü değeri ise %95 olarak belirlenmiştir. Yanlış negatif tanı oranımız %4, yanlış pozitif tanı oranımız ise %1'dir. Sonuç: Meme lezyonlarının ince iğne aspirasyon sitolojisi ile değerlendirilmesinde hücresel monomorfizmin yanlış yorumlanması en önemli yanlış negatif tanı nedenidir. Benign proliferatif meme lezyonlarındaki artmış selülarite ve reaktif hücresel atipi ise en sık yanlış pozitif tanı nedenlerini oluşturmaktadır. Objective: Fine needle aspiration cytology is the first step in the diagnosing breast lesions. This study evaluated factors causing falsenegative and false-positive diagnoses when evaluating breast lesions using this technique. Material and Method: In this study, we retrospectively examined 511 breast diagnoses, based on Fine needle aspiration cytology specimens, made in the Medical School of Zonguldak Karaelmas University, Department of Pathology, between 2002 and 2009. Factors affecting the reliability of fine needle aspiration cytology were evaluated by comparing the cytological and biopsy diagnoses and using the clinical parameters in the diagnosis of breast lesions. Result: In our series, the sensitivity, specificity, accuracy, positive predictive value, and negative predictive value of fine needle aspiration cytology were 77%, 99%, 95%, 93%, and 95%, respectively. The falsenegative diagnosis rate was 4% and the false-positive diagnosis rate was 1%. Conclusion: Sampling errors and erroneous interpretation of cellular monomorphism are the most important reasons for false-negative diagnosis results in the evaluation of breast lesions with fine needle aspiration cytology. Increased cellularity and reactive cell atypia in benign proliferative breast lesions are the most frequent reasons for false-positive diagnosis Daha fazlası Daha az

Barut, Figen | Özdamar, Şükrü Oğuz | Barut, Aykut | Bayar, Ülkü | Bektaş, Sibel | Bahadır, Burak | Gün, Doğan Banu

Other | 2008 | GORM:Gynecology Obstetrics & Reproductive Medicine14 ( 2 ) , pp.132 - 135

Kandemir, Nilüfer Onak | Barut, Figen | Bektaş, Sibel | Gün, Doğan Banu | Bahadır, Burak | Yurdakan, Gamze | Özdamar, Şükrü Oğuz

Other | 2009 | Türk Patoloji Dergisi25 ( 3 ) , pp.112 - 117

Amaç: Deri, mukoza ve stromal destek dokudan oluşan göz kapağı ve konjonktiva çok çeşitli patolojilerin gelişebildiği bir bölgedir. Bu bölge lezyonlarının histopatolojik tanısı, seçilecek tedavinin planlanması ve görme fonksiyonlarının korunması açısından önemlidir. Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif çalışmada; 2003-2008 yılları arasında Karaelmas Üniversitesi Tıp Fakültesi Patoloji Anabilim Dalı'nda tanı alan, göz kapağının ve konjonktival bölgenin neoplastik lezyonları tekrar gözden geçirilerek histopatolojik özellikler incelenmiştir. Bulgular: Çalışmaya toplam 127 olgu dahil edilmiştir. Serimizde olguların %84,2'sini göz kapağı lez . . .yonları oluşturmaktadır. Bu bölge lezyonlarının %69,1'i benign lezyonlar olup, %30,9'u malign neoplazmlardan oluşmaktadır. Konjonktival bölge lezyonlarının oranı %15,8'dir. Konjonktival bölge lezyonlarının %95'i benign lezyonlardan oluşmakta olup, malign neoplazilerin oranı %5'tir. Göz kapağında en sık görülen benign lezyon skuamöz papillom (%20,3), en sık görülen malignite ise bazal hücreli karsinomdur (%57,6). Konjonktival bölgede ise en sık görülen benign lezyon melanositik nevüs (%57,9) olup, malign neoplazm olarak yalnızca 1 olguda in situ skuamöz hücreli karsinom saptanmıştır. Sonuç: Bu çalışmada periorbital bölge lezyonlarının temel histopatolojik analizi yapılmıştır. Göz kapağı ve konjonktivada malign lezyonlar olarak en sık bazal ve skuamöz hücreli karsinomların saptanması dikkati çekmiştir. Objective: Eyelids and conjunctiva, which are composed of cutaneous, mucosal and stromal tissues, may develop various pathologies. Histopathological diagnosis of the lesions located in these anatomical regions is crucial for determining the optimal therapeutic modality and protection of ocular functions. Material and Methods: In this retrospective study, the clinical and histopathological features of neoplastic lesions located on the eyelids and the conjunctiva diagnosed at the Department of Pathology in Karaelmas University Faculty of Medicine between the years of 2003 and 2008 were reviewed and evaluated. Results: A total of 127 cases were included to the study. 84,2% of the lesions in our case series were located on the eyelids. 69,1% and 30,9% of these eyelid lesions were benign and malignant, respectively. 15,8% of the lesions were conjunctival. 95% of the conjunctival lesions were benign, while 5% were malignant. The most common benign lesions of the eyelids were squamous papillomas (20,3%), while the most commonly observed malignant neoplasm was basal cell carcinoma (57,6%). Most of the benign conjunctival lesions were melanocytic nevi (57,9%), while only one case was diagnosed as in situ squamous cell carcinoma. Conclusion: Basic histopathological analyses of the periorbital lesions were performed in this study. The most commonly encountered malignant lesions of the eyelids and conjunctiva were basal and squamous cell carcinomas Daha fazlası Daha az

Kandemir, Nilüfer Onak | Bektaş, Sibel | Yurdakan, Gamze | Taş, Ebru

Other | 2009 | Türk Onkoloji Dergisi24 ( 2 ) , pp.80 - 84

Benign osteoklast benzeri multinükleer dev hücrelerin, kemik ve yumuşak doku tümörleri dışındaki tümörlere eşlik etmesi nadir bir histopatolojik bulgudur. Skuamöz hücreli karsinomlarda ise çok daha nadiren saptanmaktadır. Bir yıl önce hipofarengeal skuamöz hücreli karsinom nedeniyle opere olan 52 yaşındaki kadın hastada, nazofarinkste saptanan tümöre biyopsi yapıldı. Histopatolojik olarak skuamoid diferansiasyon gösteren atipik epitelyal hücrelerin oluşturduğu tümöral infiltrasyonun yanı sıra tümör dokusunu infiltre eden, geniş eozinofilik sitoplazmalı ve ortalama 10-20 nükleus içeren dev hücreler dikkati çekti. Dev hücrelerde atipi . . . ve mitoz izlenmedi. İmmünhistokimyasal olarak tümör hücrelerinde pankeratin ve EMA ile dev hücrelerde ise LCA, CD68 ve Mac 387 ile reaksiyon gözlendi. Olguya, multinükleer dev hücrelerin eşlik ettiği orta derecede diferansiye skuamöz hücreli karsinom tanısı verildi. Olgumuzda tümörü infiltre eden dev hücrelerin benign karakterde ve monositik/histiyositik kökenli olduğu saptandı. Geniş olgu serilerinde yapılacak çalışmalar, bu histolojik özelliğin klinik ve prognostik önemine yönelik güvenilir bilgiler sağlayacaktır. Benign osteoclast-like multinuclear giant cells are rarely found in tumors other than bone and soft tissue neoplasms, and they are even rarer in squamous cell carcinomas. We examined a nasopharyngeal tumor from a 52-year-old female who had undergone surgery one year earlier for hypopharyngeal squamous cell carcinoma. Histopathologically, in addition to tumor infiltration by atypical epithelial cells with squamoid differentiation, giant cells with 10-20 nuclei and a large amount of eosinophilic cytoplasm were seen infiltrating the tumor. The giant cells did not show atypia or mitosis. Immunohistochemically, the tumor cells stained for pan-keratin and epithelial membrane antigen, and the giant cells were positive for leukocyte common antigen, CD68, and Mac 387. This case was diagnosed as moderately differentiated squamous cell carcinoma with multinuclear giant cells. In this case, the giant cells infiltrating the tumor were benign and of monocytic/histiocytic origin. Studies including large case series are needed to obtain reliable information on the clinical and prognostic importance of this histological feature Daha fazlası Daha az