Bakkal, Bekir Hakan | Elmas, Özlem | Gültekin, Fatma Ayça | Engin, Hüseyin | Bilir, Cemil | Bakkal, Yasemin Temi

Article | 2014 | Okmeydanı Tıp Dergisi30 ( 3 ) , pp.139 - 145

Amaç: Mide kanseri tanısıyla postoperatif kemoradyoterapi uyguladığımız olgularımızın tedavi sonuçları değerlendirildi. Gereç ve Yöntem: 2007-2011 yılları arasında postoperatif kemoradyoterapi uygulanan toplam 77 mide kanseri tanı- lı olgu geriye dönük olarak incelendi. Kemoradyoterapi, Intergroup-0116 çalışma protokolüne göre uygulandı. Üç boyutlu konformal planlama sonrası mide loju ve bölgesel lenfatiklere 45 Gy, cerrahi sınır pozitif olanlara 50.4 Gy radyoterapi verildi. Bulgular: Olguların 46’si erkek (% 59.7), 31’i kadın (% 40.3) olup, ortanca yaş 59 (dağılım 31-78) idi. Ortanca genel sağkalım ve hastalıksız sağkalım süreleri . . .sırasıyla 28.3 ve 21 aydı. Üç yıllık genel ve hastalıksız sağkalım oranları sı- rasıyla % 43.8 ve % 41.7 bulundu. Takipleri sırasında 10 olguda (% 13) lokal-bölgesel yineleme, 22 olguda (% 28.6) uzak organ metastazı, 3 olguda (% 3.9) ise hem lokal- bölgesel yineleme hem de uzak organ metastazı saptandı. Kemoradyoterapi süresi boyunca grad 1-2 hematolojik yan etki 23 (% 30) olguda, 3-4 hematolojik yan etki 46 (% 59.7) olguda, grad 1-2 gastrointestinal yan etki 30 (% 39) olgu- da, grad 3-4 gastrointestinal yan etki 11 (% 14.3) olguda görüldü. Tek değişkenli analizde lenf nodu evresi ve lenf nodu tutulum oranı hem genel hem de hastalıksız sağkalım üzerine etkili prognostik faktörler olarak bulunurken, çok değişkenli analizde lenf nodu diseksiyon tipi ve lenf nodu tutulum oranı genel ve hastalıksız sağkalım ile ilişkili prog- nostik faktörler olarak bulundu. Sonuç: Kemoradyoterapinin lokal kontrol üzerinde etkili olduğu, uzak metastaz gelişimini engellemede ise yetersiz kaldığı saptanmıştır. Erken dönem özellikle hematolojik yan etkiler sık gözlenmiştir. Objective: The treatment results of postopeative chemoradi- otherapy in patients with gastric carcinoma were evaluated. Material and Methods: A total of 77 patients with gast- ric carcinoma, treated with postoperative chemoradiothe- rapy between 2007-2011, were evaluated retrospectively. Chemoradiotherapy was applied in accordance with the Integroup-0116 study protocol. Total 45 Gy radiotherapy was delivered to the gastric bed and regional lymphatic no- des and 50.4 Gy was given to patients with positive surgical margins after 3-dimensional conformal planning. Results: Forty-six of the patients were male (59.7 %), and 31 of the patients were female (40.3 %) with a median age of 59 (31-78). Median overall survival and disease-fee sur- vival were 28.3, and 21 months, respectively. The 3-year overall and disease-free survival rates were 43.8 % and 41.7 %, respectively. Locoregional recurrence was detected in 10 (13 %), distant metastasis was detected in 22 (28.6 %) and both locoregional and distant metastasis were detected in 3 (3.9 %) of patients. During chemoradiotherapy grade 1-2 hematological toxicity was seen in 23 (30 %) patients, grade 3-4 hematological toxicity in 46 (59.7 %) patients, grade 1-2 gastrointestinal toxicity in 30 (39 %) patients, and grade 3-4 gastrointestinal toxicity in 11 (14.3 %) pa- tients. While in the univariate analysis lymph node stage and percentage of positive lymph nodes were found to be prognostic factors for overall and disease-free survival, in the multivariate analysis type of lymph node dissection and percentage of positive lymph nodes were found to be prog- nostic factors that are correlated with overall and disease- free survival. Conclusion: Chemoradiotherapy improved loco-regional control rather than reduction of distant metastases. Acute es- pecially hematologic side effects were commonly observed Daha fazlası Daha az

Numanoğlu-Yurdakan, Gamze | Çolak, Sacide | Hoşnuter, Mubin | Gün, Banu D. | Bostan, Süheyla | Özdamar, Oğuz

Article | 2008 | Gazi Medical Journal19 ( 2 ) , pp.80 - 81

İdiopatik skrotal kalsinozis, skrotum derisinde çok sayıda sert nodüllerin varlığıyla karakterizedir. Nodüler kalsifikasyonlar tipik olarak yaşamın 2. dekatında görülür. Bu lezyonlar asemptomatik, yuvarlak sert papüller durumundadır. Olgu 53 yaşında skrotumda ağrısız, sert nodüller ile başvurdu. Lezyonların 23 yaşında iken görülmeye başladığı ve bazılarının zamanla ilerleyerek polipoid forma dönüştüğü öğrenildi. Hastanın öyküsünde travma veya cerrahi tedavi yoktu. Serum kalsiyum, fosfor, kalsitonin ve paratiroid hormon seviyeleri normal sınırlardaydı. Kistlerin histopatolojik incelemesinde epitelle döşeli olmayan keratin içeriklerin . . .in distrofik kalsifikasyonu görüldü. Bilgilerimize göre bu olgu literatürde bildirilen polipoid görünümlü ikinci skrotal kalsinozis olgusudur. Idiopathic scrotal calcinosis is characterized by the presence of multiple firm nodules of scrotal skin. The nodular calcifications are typically found in the second decade of life. The lesions are seen as asymptomatic, round, firm papules. A 53-year-old man was admitted with painless, firm nodules within the scrotum. The lesions had begun to appear at the age of 23 years and some of them had become polypoid progressively over time. There was no trauma or previous surgical treatment. The serum levels of calcium, phosphorus, calcitonin, and parathyroid hormone were within normal limits. The polypoid masses were surgically excised. Histological examination of the cysts revealed dystrophic calcification of their keratin contents but no epithelial lining. To the best of our knowledge, this is the second case of scrotal calcinosis with polypoid appearance in the literature Daha fazlası Daha az

Numanoğlu-Yurdakan, Gamze | Gün, Banu Doğan | Kertiş, Gürkan | Çolak, Sacide | Özdamar, Şükrü Oğuz

Article | 2007 | İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi14 ( 3 ) , pp.189 - 193

Anjiyomiyolipoma böbrekte, retroperitoneal hemoraji yapabilen, mikroskopik olarak damar yapıları, düz kas ve yağ dokuları içeren benign tümöral lezyondur. Lenfanjiyomiyomatozis ise; akciğerleri difüz tutabilen, respiratuar yetmezlik, spontane pnömotoraks veya şilöz plevral efüzyon izlenebilen lezyondur. Mikroskopik olarak lenf damarları ve düz kas elementlerinin karışımının proliferasyonları ile karakterizedir. Her iki lezyon da az rastlanan bir sendrom olan tuberoskleroz kompleksinin komponenti olarak izlenebilir. Olgumuz göğüs ağrısı, nefes darlığı şikayeti olan 41 yaşında bayan hastadır. Toraks tomografisinde akciğer parankiminde . . ., ince duvarlı hava kistleri, abdominal tomografide böbreklerde büyüme ve yağ dansitesinde alanlar içeren lezyonlar belirlenmiştir. İntraabdominal kanama nedeniyle sağ nefrektomi uygulanmıştır. Mikroskobide, böbrek parankimindeki infiltratif tümörün matür lipomatöz, miyomatöz komponentler ve konjesyone vasküler yapılardan oluştuğu izlenmiş, immünohistokimyasal incelemede tümör hücrelerinde HMB-45 ile reaksiyon gözlenen olguya anjiyomiyolipoma tanısı konulmuştur. Akciğer lezyonlarının mikroskobik incelemesinde, kistik dilatasyonlu, düz kas hücreleri içeren lenf damarları izlenmiştir. Trikrom ile lenf damarları duvarında düz kas yönünde boyanma gözlenmiş ve lenfanjiyomiyomatozis olarak değerlendirilmiştir. Olgumuz postoperatif 16. günde gelişen kardiyopulmoner arest nedeni ile eksitus kabul edilmiştir. Angiomyolipoma is a benign tumoral lesion of the kidney which microscopically contains fat, smooth muscle and blood vessels, and may result in retroperitoneal hemorrhage. Lymphangiomyomatosis is a lesion that may lead to diffuse involvement of lungs and cause respiratory failure, spontaneous pneumothorax or pleural effusion. It is characterized by proliferation of a mixture of lymphatic and smooth muscle. Both lesions may be components of tuberous sclerosis, an uncommon syndrome. Our case is 41-year-old female presented with chest pain and dyspnea. Thin walled air cysts were determined in lung parenchyma by thorax tomography and images of enlarged kidneys and mass lesions including areas of adipose density were supplied by abdominal tomography. Right nephrectomy was performed because of intraabdominal hemorrhage. Infiltrative tumor microscopically composed of mature lipomatose, myomatose components and congested blood vessels, and reactive for HMB-45 [Melanoma (gp100) Ab-3 (clone HMB45+HMB50), Neomarkers] was diagnosed as angiomyolipoma. Microscopic evaluation of the lung lesions revealed cystic lymphatic containing smooth muscle cells. The tumor with presence of smooth muscle in the walls of lymphatic shown with trichrome and was diagnosed as lymphangiomyomatosis. The patient died because of irreversible cardiopulmonary arrest on the postoperative 16th day Daha fazlası Daha az

Koçak, Mustafa Murat | Koçak, Sibel | Oktay, Elif Aybala | Aktuna, Serkan | Yaman, Sis Darendeliler

Other | 2010 | Gülhane Tıp Dergisi52 ( 2 ) , pp.96 - 99

Bu çalışmanın amacı farklı kalınlıklarda yerleştirilen beyaz mineral trioksit agregat, mineral trioksit agregat, gri mineral trioksit agregat ve ışıkla sertleşen cam iyonomer simanın devital ağartma işlemlerinde bariyer maddesi olarak kullanımlarının etkinliğinin değerlendirilmesidir. Çalışmada 130 adet yeni çekilmiş, çürüksüz, daimi tek köklü insan üst çene kanin dişi kullanıldı. Dişler rastgele altı gruba ve pozitif ile negatif kontrol gruplarına ayrıldı. Deney grupları 1, 2 ve 3'deki örneklere sırasıyla 2 mm kalınlıkta beyaz mineral trioksit agregat, gri mineral trioksit agregat ve ışıkla sertleşen cam iyonomer siman yerleştirild . . .i. Deney grupları 4, 5 ve 6'daki örneklere sırasıyla 5 mm kalınlıkta beyaz mineral trioksit agregat, gri mineral trioksit agregat ve ışıkla sertleşen cam iyonomer siman yerleştirildi. Pozitif kontrol grubundaki örneklere bariyer yerleştirilmedi ve negatif kontrol grubundaki örneklere ağartma işlemi uygulanmadı. Beyaz ve gri mineral trioksit agregatlar arasında sızıntı miktarı açısından farklılık bulunmadı (p>0.001). Sonuç olarak hem gri hem de beyaz mineral trioksit agregat iyi koronal kaplama sağlayıp, koronal sızıntı miktarını azaltmıştır. The aim of this study was to compare the effectiveness of white mineral trioxide aggregate and gray mineral trioxide aggregate with different thicknesses and light curing glass ionomer cement when used as a barrier material in intracoronal bleaching procedures. In this study, 130 freshly extracted, caries free human permanent single rooted maxillary canine teeth were used. The teeth were randomly divided into six experimental groups, and positive and negative control groups. The specimens in the experimental groups 1, 2 and 3 received white mineral trioxide aggregate, gray mineral trioxide aggregate and light curing glass ionomer cement with a thickness of 2 mm, respectively. The specimens in the experimental groups 4, 5 and 6 received white mineral trioxide aggregate, gray mineral trioxide aggregate and light curing glass ionomer cement with a thickness of 5 mm, respectively. The positive control group received no barrier material and the negative control group did not undergo bleaching. There was no difference in leakage between gray mineral trioxide aggregate and white mineral trioxide aggregate (p>0.001). In conclusion, both gray and white mineral trioxide aggregate provided good coronal seal and decreased the amount of coronal leakage Daha fazlası Daha az

Demirel, Beril Gülüş | Tekin, Nilgün Solak | Barut, Figen | Aslaner, Müzeyyen | Koca, Rafet | Gencer, Duygu

Article | 2016 | Erciyes Medical Journal38 ( 2 ) , pp.78 - 80

Langerhans cell histiocytosis (LCH) is a rare group of idiopathic diseases characterized by abnormal proliferation of bone marrow-derived dendritic cells called histiocytes. It is more common in childhood, but in the literature, some adult cases have been reported. For several reasons, the disease is more familiar to pediatricians than it is to physicians handling adult cases; therefore, the diagnosis of adult cases is often delayed or missed. The clinical course of LCH is variable, ranging from a self-healing solitary bone lesion to a widely disseminated life-threatening disease. The diagnosis of LCH should be based on histologic a . . .nd immunophenotypic examination of perilesional skin. In this report, we present a case of LCH in a 66-yearold woman with bone, skin, and pituitary gland involvement; this case emphasizes that a patient with LCH should undergo careful multidisciplinary evaluation. Langerhans cell histiocytosis (LCH) is a rare group of idiopathic diseases characterized by abnormal proliferation of bone marrow-derived dendritic cells called histiocytes. It is more common in childhood, but in the literature, some adult cases have been reported. For several reasons, the disease is more familiar to pediatricians than it is to physicians handling adult cases; therefore, the diagnosis of adult cases is often delayed or missed. The clinical course of LCH is variable, ranging from a self-healing solitary bone lesion to a widely disseminated life-threatening disease. The diagnosis of LCH should be based on histologic and immunophenotypic examination of perilesional skin. In this report, we present a case of LCH in a 66-yearold woman with bone, skin, and pituitary gland involvement; this case emphasizes that a patient with LCH should undergo careful multidisciplinary evaluation Daha fazlası Daha az

Kutsal, Yeşim Gökçe | Özdemir, Oya | Çalışkan, Aslı | İnanıcı, Fatma | Karahan, Sevilay | Doğan, Asuman | Hizmetli, Sami

Article | 2012 | Türk Osteoporoz Dergisi18 ( 2 ) , pp.42 - 46

Amaç: Bu çok merkezli tanımlayıcı araştırmanın amacı ülkemizdeki fiziatristlerin birincil ve ikincil osteoporozu olan hastalarda anti-osteoporotik ilaç tercihlerini saptamaktır. Gereç ve Yöntemler: Çalışma Türkiye’nin 10 ilinde yürütüldü. Osteoporoz tanısı; dual-energy x-ray absorptiometry kullanılarak Dünya Sağlık Örgütü kriterlerine göre konuldu. Omurga ve–veya kalçada T skoru ?-2,5 olan hastalar osteoporotik olarak kabul edildi. Çalışmaya 18 yaş üstünde birincil veya ikincil osteoporozu olan 714 hasta alındı. Hastaların sosyodemografik özelliklerinin yanı sıra olarak ikincil osteoporoza neden olan kronik ilaç kullanımı ve-veya ek . . . sistemik hastalıkları sorgulandı ve hekimleri tarafından önerilen anti-osteoporotik ilaçları kaydedildi. Bulgular: Hem birincil hem de ikinci osteoporozu olan hastalarda hekimlerin öncelikli tedavi seçeneği olarak vitamin D ve kalsiyum kullandıkları, medikal tedavi seçenekleri içinde ise ilk tercihlerinin bifosfonat grubundan alendronat olduğu saptandı. Bunları birincil osteoporoz grubunda ibandronat, risedronat, stronsiyum ranelat, kalsitonin, zoledronat, raloksifen, paratiroid hormon (PTH) ve hormon replasman tedavisinin (HRT) izlediği, ikincil osteoporoz grubunda ise risedronat, ibandronat, kalsitonin, stronsiyum ranelat, zoledronat, PTH, HRT ve raloksifenin izlediği belirlendi. Sonuç: Hekimler hastanın kırık riskini, tıbbi öyküsünü, osteoporoz için uygulanan önceki tedavilerini, diğer hastalıklarını, tedavi kaynaklı riskleri ve yararları, finansal maliyet ve potansiyel yarar ilişkisini de göz önüne alarak hasta için en uygun tedaviyi seçmelidir. (Türk Os­te­opo­roz Dergisi 2012;18: 42-6) Aim: The purpose of this multicenter descriptive study is to determine the preferences of physiatrists in our country for anti-osteoporotic drugs in patients with primary and secondary osteoporosis. Materials and Methods: This study was carried out in 10 provinces of Turkey. The diagnosis of osteoporosis was based on World Health Organization criteria using dual-energy x-ray absorptiometry. Patients with a spine and/or hip T-score ≤-2.5 were considered as osteoporotic. 714 patients over 18 years old with primary or secondary osteoporosis were included in the study. In addition to socio-demographic characteristics and chronic use of medications and/or additional systemic diseases that cause secondary osteoporosis were questioned and antiosteoporotic drugs that are recommended by their physicians were recorded.Results: The physicians’ preferred vitamin D and calcium as the prior treatment both in primary and secondary osteoporosis. The most commonly used anti-osteoporotic agent was alendronate from the biphosphonate group. It was followed by ibandronate, risedronate, strontium ranelate, calcitonin, zoledronate, raloxifene, parathyroid hormone (PTH) and hormone replacement therapy (HRT) in the primary osteoporosis and risedronate, ibandronate, calcitonin, strontium ranelate, zoledronate, PTH, HRT and raloxifene in the secondary osteoporosis, respectively. Conclusion: The physician should choose the most suitable treatment for the patient based on fracture risk, medical history, previous treatments for osteoporosis, concomitant diseases, treatment-induced risks and benefits, and the relation between financial cost and potential benefit. (Turkish Journal of Osteoporosis 2012;18: 42-6 Daha fazlası Daha az

Türksoy, Özlem | Tokgöz, Hüsnü | Elverici, Eda | Dilman, Şule | Yüksel, Enis

Other | 2008 | Marmara Medical Journal21 ( 2 ) , pp.112 - 117

Amaç: Çalışmamızda diabetik nefropati’nin farklı evrelerindeki hastalarda, B-mod Ultrasonografi (US) ile tespit edilen renal morfolojik özelliklerin kontrol grubu kullanılarak karşılaştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Kontrol grubu olarak 20 sağlıklı kişi alınmıştır. Çalışma grubu olarak ise tip-2 diabet tanısı olan 69 hasta alınmıştır. Heriki gruptaki hastalar böbreklerin boyutu; parenkim kalınlığı ve parenkim eko şiddeti yönünden B-mod US ile değerlendirilmiştir. Diabetik hastalar, 24 saatlik idrardaki albumin ekskresyon oranlarına (AEO) göre 3 gruba ayrılmıştır (Grup-1: AEO 300 mg/ gün); ve her grup için ortalama renal parenkim ka . . .lınlığı ve renal uzunluk hesaplanmıştır. SPSS programı kullanılarak, bu değerler için gruplar arası karşılaştırma yapılmıştır. Bulgular: Böbrek boyutlarına göre, çalışma grubu ile kontrol grubu arasındaki farklılık araştırıldığında, istatistiksel olarak anlamlı farklılık gözlenirken, ortalama parenkim kalınlığının kontrol grubu ile hasta grupları arasında istatistiksel olarak farklı olmadığı görülmüştür. Hasta grupları, kendi içinde kıyaslandığında yine istatistiksel olarak anlamlı farklılık izlenmemiştir. Kortikal hiperekojenite saptanma oranlarının,ortalama serum BUN ve kreatinin klerens değerlerinin ise nefropati evresiyle korelasyonu izlenmiştir. Sonuç: Diabetik hastalarda, ilerleyen nefropati ile birlikte ultrasonografik olarak parenkim kalınlıkları anlamlı olarak değişmezken, eko şiddetinde artma ve sağlıklı bireylere göre böbrek boyutlarında azalma gerçekleşmektedir. Aim: We aimed to investigate the renal morphological features detected by B-mode ultrasonography (US) in various clinical stages of diabetic nephropathy by means of a control group. Methods: As control group, 20 healthy person were selected. As study group, 69 patients with type-2 diabetes were included. All cases in both groups were evaluated with B-mode US in terms of renal length, parenchymal thickness and echogenicity. Diabetic patients were divided into 3 groups according to 24-hour urinary albumin excretion ratios (AER) (Group-1: AER300 mg/ day); and mean renal parenchymal thickness and length were measured. By SPSS programme, mean values were compared between groups. Results: When mean renal length was compared between control and study groups, significant difference was noticed; but when mean renal parenchymal thickness was compared, no significant difference was demonstrated between two groups. When study groups were compared between each other,no statistically significant difference was seen. Cortical hyperechogenicity ratios; mean serum BUN and creatinine clearance rates, were correlated with nephropathy stage. Conclusion: With progression of nephropathy in diabetic patients,renal parenchymal thickness do not significantly differ; but hyperechogenicity and decrease in renal dimensions (control versus study group) occur Daha fazlası Daha az

Muslu, Bünyamin | Muslu, Selda | Zengin, R.Dilek | Özkök, Ayşegül | Erdemli, Özcan

Article | 2008 | Yeni Tıp Dergisi25 ( 1 ) , pp.25 - 30

Çalışmamızda remifentanil ile uyguladığımız nörolept anestezi (NA) tekniğini fentanil ile uygulanan NA tekniği ile karşılaştırıp hemodinami, derlenme, kan glukoz değerleri ve gelişebilecek komplikasyonlar üzerine etkisini araştırdık. Laparoskopik kolesistektomi uygulanan 30 hasta rastgele iki eşit gruba ayrıldı. İndüksiyon, droperidol (0.15 mg kg-1), maskeyle %50 O2-%50 N2O, remifentanil grubunda 0.5 ?g kg-1 remifentanil, fentanil grubunda 2 ?g kg-1 fentanil ile uygulandı. Bütün hastalara roküronyum bromür (0.6 mg kg-1) uygulamasını takiben idamede sırasıyla remifentanil infüzyonu (0.25 ?g kg-1dk-1) ve 20 dk aralıklarla fentanil (50 . . . ?g) kullanıldı. Hemodinamik veriler, kan glukoz değerleri, derlenme süreleri ve gelişen komplikasyonlar kaydedildi. Remifentanil grubunda hemodinaminin daha stabil ve kan glukoz değerlerinin daha düşük olduğu görüldü ( Daha fazlası Daha az

Çelik, V. Kenan | Armutcu, Ferah | Aker, Ahmet

Article | 2003 | Cumhuriyet Üniv. Tıp Fak. Derg.25 ( 4 ) , pp.187 - 192

Plasental glutatyon-S-transferaz (GST-n) enzimi myiadında doğum yapmış olgunun plasentasından glutatyon agaroz affinite kolonu kullanılarak izole edildi. GST-n 2628 umol/mg dk spesifik aktivite ve % 0,5 verimle saflaştırıldı. Enzimin substratı olan glutatyon ( GSH ) için Km değeri 2 mM, Vmax değeri 11.1 U/mg dk; kloro-2,4-dinitrobenzen ( CDNB ) için Km değeri 0,55mM, Vmax değeri 35.0 U/mg dk olarak bulundu. İlaç etkileşimi çalışmalarında, prematüre doğumların önlenmesinde kullanılan Pre-Par® (Ritodrin HCL) ve antibakteriyel etkili Ampisid® (Ampisilin), enzim aktivitesini in vitro olarak % 50-55 oranında inhibe ettiği gözlendi. Antie . . .metik olarak kullanılan Metpamid® (Metoclopramid) enzim aktivitesini %80-85 oranında inhibe ederken, klinik kullanımı oldukça yaygın olan, ağrı kesici ve ateş düşürücü etkili Novaljin® (Metamizol), enzim aktivitesini % 70-80 oranında inhibe etti.Yine anti-bakteriyel etkileri olan lesef® (Ceftriaxon) ve Sultasid® (Sultamisilin)'in .ise enzim aktivitesini %10-15 oranında inhibe ettiği gözlendi. Bu bulgular bu tür ilaçların hamilelerde çok titiz ve dikkatli bir seçimle kullanılması gereğini ortaya koymaktadır. Placental GST-n was isolated from full-term placenta by glutathione affinity column. GST was obtained with 0,5 % yield and had a specific activity of 2628 units per milligram protein. Km and Vmax values for glutathione (GSH) and chloro-2,4-dinitrobenzen (CDNB) as substrates were 2mM, 11,1 U/mg min and 0,55 mM, 35,0 U/mg min respectively. it was observed that GST activity was decreased 50-55% by Pre-Par® (Ritodrine HCL) used to prevent the premature birth. Metpamid® (Metoclopramid), an antiemetic, inhibited the enzyme activity 80-85%. Novalgine® (Metamizole), known as an analgesic and antipyretic, is also inhibited enzyme activity 70-80%.In addition to these drugs Sultacide® (Sultamisilin) and lesef® (Ceftriaxon) which have an antibacterial effect inhibited the enzyme activity 10-20%. These results suggested that these drugs must be used carefully in pregnant women Daha fazlası Daha az

Kırgız, Ahmet | Akdemir, Mehmet Orçun | Kaldırım, Havva | Mert, Metin | Yılmaz, Tolga | Şerefoğlu, Kübra Çabuk

Article | 2014 | İstanbul Medical Journal15 ( 1 ) , pp.48 - 50

Amaç: Psödoeksfoliasyon sendromlu (PES) olguların santral kornea kalınlık (SKK) değerlerini normal bireylerle karşılaştırmayı amaçladık. Yöntemler: Glokomu olan ve olmayan PES'li 39 hastanın 58 gözü ile 30 kontrol olgunun 60 gözü prospektif çalışmamız kapsamına alındı. SKK değerleri ultrasonik pakimetri cihazıyla ölçülerek gruplar arasında karşılaştırıldı. Bulgular: Psödoeksfoliasyon sendromlu gözlerin ortalama SKK'ları (539,99±37,1 ?m) normal gözlerden (558,62±30,67 ?m) istatistiksel olarak anlamlı derecede düşük bulunmuştur (p=0,0001). Glokomu olan ve olmayan PES'li gözler arasında SKK ortalamaları açısından istatistiksel olarak a . . .nlamlı bir fark bulunmamıştır (541,94±29,32 ?m, 538,23±39,03 ?m sırasıyla) (p=0,724). Sonuç: Psödoeksfoliasyon sendromlu gözlerde SKK'nın daha ince olması, yapay düşük göz içi basıncı ölçüm sonucu olarak glokom tanısının gecikmesine ve hastalığın hızlı progresyonuna neden olabilir. Objective: We aimed to compare the central corneal thickness (CCT) measurements of the cases with pseudoexfoliation syndrome (PES) and normal subjects. Methods: Sixty eyes of 30 control cases and 58 eyes of PES patients with and without glaucoma were included in our prospective study. The CCT values were measured with ultrasound pachymetry and compared between groups. Results: Mean CCT was statistically significantly thinner in PES eyes (539.99±37.1 ?m) than in normal eyes (558.62±30.67 ?m) (p=0.0001). There was no statistically significant difference in mean CCT between the PES eyes with and without glaucoma (541.94±29.32 ?m, 538.23±39.03 ?m, respectively) (p=0.724). Conclusion: Thinner CCT in eyes with PES, as a result of artificially lower intraocular pressure readings, may cause late diagnosis of glaucoma and rapid progression of the disease Daha fazlası Daha az

Şahin, Ercan | Kalem, Mahmut

Article | 2018 | The European Research Journal4 ( 3 ) , pp.162 - 167

Objectives. The aim of this retrospective study was to report the treatment results obtained with the ankle- spanning Ilizarov fixator technique in the treatment of complex OTA/AO type 43C3 open tibial pilon fractures. Methods. A total of 14 patients with open OTA/AO type 43C3 tibial pilon fractures were evaluated. The demographics and fracture characteristics, preoperative and postoperative radiological evaluations, duration of follow-up (months), time to union (months) and complications were recorded. After collection of operative data, patients were invited for functional and radiological outcome evaluation. American Orthopaedic . . .Foot and Ankle Society (AOFAS) scores and range of movement (ROM) of the ankle joint were investigated. Also radiologically the ankle osteoarthritis level according to the Bargon et al. criteria was noted. Results. The mean age of the patients was 48.7 years (range, 26-72 years). The mean follow-up period was 32 months (range, 25- 46 months). The clinical and radiological time to union was mean 6.5 months (range, 5-11 months). On the postoperative ankle CT images, the separation within the ankle was measured as < 2mm in all patients and in 3 patients, stepping was measured as > 2mm. Following removal of the external fixator, dorsiflexion was measured as mean 15.5° (range, 0°-23°) and plantar flexion as mean 26.14° (range, 13°-36°). The mean AOFAS was 80.35 (range, 56-92). Conclusion. Satisfactory results can be obtained with the Ilizarov external fixator passing the ankle in the permanent treatment of AO-43C3 type open tibial pilon fractures Daha fazlası Daha az

Erdem, L. Oktay | Cömert, Mustafa | Erdem, C. Zuhal | Gündoğdu, Sadi | Acun, Zeki | Tanrıverdi, Alper | Uçan, Bülent

Article | 2003 | Medical Network Klinik Bilimler ve Doktor9 ( 6 ) , pp.710 - 713

Amaç: Cerrahi biyopsi öncesinde Stereotaktik yöntemle tel kullanılarak işaretlenen palpe edilmeyen meme lezyonlarına ait mamografi bulguları ile histopatolojik tanıları karşılaştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Mart 2002-Ağustos 2003 tarihleri arasında palpe edilmeyen fakat mamografisinde meme lezyonu saptanan 26 kadın olguya Stereotaktik yöntemle tel ile işaretleme ve cerrahi biyopsi uygulanmıştır. Bulgular: 5 olguda (%19) meme kanseri saptanmıştır (1 olguda lobüler komponenti bulunan infiltratif duktal karsinom, 4 olguda ise infiltratif duktal karsinom). Spiküler lezyon ve yapısal distorsiyonlarda kanser oranı sırası ile %80 ve %20 bulu . . .nmuştur. 21 olguda (%81) benign meme patolojisi saptanmıştır (20 olguda fibrokistik değişiklikler ve 1 olguda normal meme dokusu). Bu olguların mamografisinde ise polimorf mikrokalsifikasyon kümesi (%19) ve asimetrik dansite (% 81) lezyonu saptanmıştır. Sonuç: Stereotaktik yöntemle tel ile işaretleme, meme kanserinin erken evre tanısında yararlı minör invaziv bir yöntemdir. Objective: To compare the mammography findings and histopathological results of nonpalpable lesions localised stereotactically using a needle-wire system before open biopsy. Materials and Methods: Mammoguided stereotactic system added on to mammography device was performed to breast lesions in 26 women during March 2002-August 2003. Results: Breast cancer was detected in 19% of the biopsies (in 1 case invasive ductal carcinoma with lobular component, in 4 cases invasive ductal carcinoma). Cancer rate was 80% and 20% in spicular lesions and architectural distortion, respectively. Benign breast lesion was found in 81% of the biopsies (in 20 cases fibrocystic changes and in 1 case normal breast tissue). Benign lesion rate was 19% and 81% in microcalcifications and asymmetric densities, respectively. Conclusion: Localisation of nonpalpable breast lesions under mammography guidance is a minor invasive modality which is useful for early diagnosis of breast cancers Daha fazlası Daha az