Aydemir, Selim | Tekin, Solak Nilgün | Aktunç, Erol | Numanoğlu, Gamze | Üstündağ, Yücel

Article | 2004 | Turkish Journal of Gastroenterology15 ( 3 ) , pp.192 - 195

Amaç: Celiac hastalığı ince barsakların glutene intoleransı sonucu oluşan bir hastalıktır. Epidemiolojik çalışmalarda prevalansı hakkında çok farklı veriler vardı. Hastalarda genellikle çok geniş spektrumda semptom ve bulgulara neden olabildiğinden celiac hastalığı tanısının konulması zor olabilmektedir. Hastalığın erken evrede yakalanması önemlidir. Çünkü bu hastalarda barsak lenfoması gelişme riski artmıştır. Celiac hastalığı olan hastalarda rekürren aftoz stomatit prevalansındaki yükseklik nedeniyle rekürren aftoz stomatitli hastaların celiac hastalığı yönünden araştırılması asemptomatik celiac hastalığı olan hastaların tanı alma . . .sını sağlayabilir. Bu çalışma rekürren aftoz stomatit nedeniyle başvuran olgularda celiac hastalığı prevalansını saptamak için planlanmıştır. Yöntem: Çalışma gurubu olarak rekürren aftoz stomatit öyküsü olan, kontrol grubu olarak ise rekürren aftoz stomatit öyküsü olmayan olgular alındı. Tüm olgularda anti gliadin IgG, antigliadin IgA ve anti endomisium antikorları bakıldı. Ayrıca endoskopi yapılarak duodenum distal kesiminden biyopsiler alındı. Bulgular: Rekürren aftoz stomatit öyküsü olan 41 olgunun ikisinde patolojik inceleme ile doğrulanan celiac hastalığı bulundu (%4.8). Celiac hastalığı saptanan bu iki olgunun her ikisinde de anti gliadin IgA ve endomisium antikorları pozitif bulundu. Anti gliadin IgG antikoru ise olguların birinde pozitifti. Kontrol grubundaki 49 olgunun hiçbirinde celiac hastalığı saptanmadı. Sonuç: Rekürren aftoz stomatit olgularında celiac hastalığı açısında ileri incelenmeler yapılmalıdır. Endoskopinin invaziv ve daha pahalı olması nedeniyle rekürren aftoz stomatitli olgularda celiac hastalığı ı araştırmak için öncelikli olarak serolojik tetkikler yapılmalı, seroljik markır pozitif olan olgularda endoskopik olarak duodenum ikinci kesiminden biyopsiler alınmalıdır. Background/aims: Celiac disease is a condition related to the small intestine’s intolerance to gluten. In epidemiologic studies the prevalence is highly variable. The diagnosis can be difficult due to the wide spectrum of signs and symptoms. As the risk for intestinal lymphoma is higher in these patients, early diagnosis has its privileges. The higher prevalence of recurrent aphthous stomatitis in celiac disease led us to investigate the celiac disease prevalence in patients with recurrent aphthous stomatitis, which might assist in diagnosis of asymptomatic celiac disease patients. The aim of this study was to determine the prevalence of celiac disease in patients presenting with recurrent aphthous stomatitis. Methods: The study group consisted of patients having a history of recurrent aphthous stomatitis. The control group included patients not having aphthous stomatitis. Antibodies to gliadin IgG and IgA and antibodies to endomysium were determined from the serum samples of all patients. Biopsies were obtained from the distal part of the duodenum. Results: Biopsies of two patients (4.8%) out of 41 belonging to the study group were diagnosed as celiac disease. In serum samples of both, antibodies to gliadin IgA and antibodies to endomysium were found to be positive. Antibodies to gliadin IgG antibody were positive in only one of these two patients. None of the 49 patients in the control group was diagnosed as celiac disease. Conclusion: Further evaluation of recurrent aphthous stomatitis patients for celiac disease must be performed. As the endoscopic procedures are invasive and costly, evaluation of recurrent aphthous stomatitis patients for celiac disease must include serologic markers at the beginning. If any positivity is determined in markers, then endoscopic procedures including biopsies of the duodenum must be considered as the second-step intervention Daha fazlası Daha az

Aydemir, Selim | Bayraktaroğlu, Taner | Üstündağ, Yücel | Borazan, Ali | Sekirmez, Nedret | Aktunç, Erol | Numanoğlu, Gamze

Article | 2004 | Akademik Gastroenteroloji Dergisi3 ( 3 ) , pp.129 - 133

Giriş ve amaç: Standart üçlü tedavi ile Helicobacter pylori (H. pylori) eradikasyonu sağlanmayan olgularda ikinci tedavi ile eradikasyon daha zordur. H. pylori eradikasyon başarısızlıklarında uygulanacak tedavi kombinasyonları kesin belirlenmemiştir. Bu çalışmada lansoprazol, amoksisilin ve klaritromisin (LAK) ile yapılan standart üçlü tedavi ile H. pylori eradikasyonu sağlanamayan olgularda lansoprazol, ranitidin bizmut sitrat, tetrasiklin ve metronidazolden (LBTM) oluşan dörtlü tedavinin etkinliğini araştırdık. Gereç ve yöntem: Peptik ülser hastalığı veya nonülser dispepsi nedeniyle standart üçlü LAK tedavisi verilen ve H. pylori . . .eradikasyonu sağlanamayan toplam 36 olgu çalışmaya alındı. Bu olgulara lansoprazol (2x30 mg), ranitidin bizmut sitrat (2x400 mg), tetrasiklin (4x500 mg) ve metronidazolden (3x500 mg) oluşan dörtlü tedavi 14 gün verildi. Tedavinin bitiminden iki ay sonra endoskopik biyopsi ile H. pylori eradikasyonu değerlendirildi. Bulgular: Olgulardan beşi tedavi bitiminde kontrole gelmediğinden çalışma dışı bırakıldı. Dörtlü tedavi ile H. pylori eradikasyon oranı çalışmaya alınan tüm olgular değerlendirildiğinde %58.3, çalışma sonunda kontrole gelen olgular değerlendirildiğinde ise %67.7 saptandı. Sonuç: Bölgemizde standart LAK tedavisi ile H. pylori eradikasyonu sağlanamayan olgularda LBMT dörtlü tedavi kombinasyonunun başarı oranını oldukça düşük bulduk. Bu durumun ülkemizdeki metronidazol direncinin yüksek seviyelerde olması ile açıklanabileceğini düşünmekteyiz. Ülkemizde farklı bölgelerde H. pylorinin antibiyotik direnç durumunu ve tedavi başarısızlığı sebeplerini değerlendiren araştırmalara ihtiyaç vardır. Background/aim: Successful eradication of Helicobacter pylori (H. pylori) infection after failure of standard triple therapy is difficult. There are no guidelines on second-line therapies for H. pylori eradication failures. In the present study we investigated the efficacy of a 14-day quadruple regimen combining lansoprazole, ranitidine bismuth citrate (RBC), tetracycline and metronidazole as rescue treatment for Helicobacter pylori infection after failure of standard triple therapy combining lansoprazole, amoxicillin, clarithromycin (LAC). Materials and methods: A prospective study was designed consisting 36 patients infected with H. pylori and diagnosed with peptic ulcer or non-ulcer dyspepsia in whom triple therapy with LAC had failed. The patients were treated with quadruple therapy including lansoprazole, 30 mg twice daily, RBC, 400 mg twice daily, tetracycline, 500 mg four times daily, and metronidazole, 500 mg three times daily, for 14 days. Two months after completion of therapy, endoscopic biopsy evaluation was performed to confirm eradication. Results: Five cases who did not attend to the appointment were excluded from the study. With quadruple therapy, the H. pylori eradication rates were 58.3% by intention-to-treat analysis and 67.7% by per protocol analysis. Conclusion: The success rate of quadruple therapy with LBTM was found to be low in patients in whom standard triple therapy had failed in western Blacksea region. This finding may be explained by higher rates of metronidasole resistance in our country. We conclude that further studies about the drug resistance rates and explanation of reasons for treatment failure must be carried out Daha fazlası Daha az

Gültekin, Fatma Ayça | Bakkal, Bekir Hakan | Sümer, Demet | Köktürk, Füruzan | Bektaş, Sibel

Article | 2013 | Balkan Medical Journal30 ( 4 ) , pp.369 - 374

Background: Acute radiation proctitis is a common complication of pelvic radiation and management of acute radiation proctitis is under evaluation. The beneficial effects of ozonated olive oil (OzOO) have already been shown in the treatment of chronic wounds. Thus, this study was designed to evaluate the therapeutic effects of topical OzOO on acute radiation proctitis. Aims: To evaluate the therapeutic effects of topical OzOO on acute radiation proctitis. Study Design: Animal experimentation. Methods: Rats were divided into three groups: control; irradiation+saline (1 mL); and irradiation +OzOO (1 mL). A single fraction of 17.5 Gy w . . .as delivered to each rat. The OzOO was administered rectally each day after irradiation. Each rat was observed daily for signs of proctitis. Irradiated rats were euthanised on days 5 and 10. The mucosal changes were evaluated macroscopically and pathologically. Results: According to the clinical findings, five rats in the irradiation+saline group showed Grade 4 symptoms on the 10th day. Macroscopic finding scores on the 10th day in the irradiation+saline and irradiation+OzOO groups were statistically significantly different. On pathological examination, radiationinduced mucosal damage was the most prominent 10 days after irradiation in saline-treated rats. On the 10th day, the irradiation+OzOO group showed mild inflammation and slight crypt change, which corresponded to Grade 1 pathological findings. Conclusion: OzOO attenuates macroscopic and pathological findings of acute radiation proctitis in rats. Background: Acute radiation proctitis is a common complication of pelvic radiation and management of acute radiation proctitis is under evaluation. The beneficial effects of ozonated olive oil (OzOO) have already been shown in the treatment of chronic wounds. Thus, this study was designed to evaluate the therapeutic effects of topical OzOO on acute radiation proctitis. Aims: To evaluate the therapeutic effects of topical OzOO on acute radiation proctitis. Study Design: Animal experimentation. Methods: Rats were divided into three groups: control; irradiation+saline (1 mL); and irradiation +OzOO (1 mL). A single fraction of 17.5 Gy was delivered to each rat. The OzOO was administered rectally each day after irradiation. Each rat was observed daily for signs of proctitis. Irradiated rats were euthanised on days 5 and 10. The mucosal changes were evaluated macroscopically and pathologically. Results: According to the clinical findings, five rats in the irradiation+saline group showed Grade 4 symptoms on the 10th day. Macroscopic finding scores on the 10th day in the irradiation+saline and irradiation+OzOO groups were statistically significantly different. On pathological examination, radiationinduced mucosal damage was the most prominent 10 days after irradiation in saline-treated rats. On the 10th day, the irradiation+OzOO group showed mild inflammation and slight crypt change, which corresponded to Grade 1 pathological findings. Conclusion: OzOO attenuates macroscopic and pathological findings of acute radiation proctitis in rats Daha fazlası Daha az

Akman, Tulay | Tanrıverdı, Ozgur | Ozturk, Mehmet A. | Petekkaya, Ibrahim | Bakkal, Bekir Hakan | Sonmez, Ozlem U. | Avcı, Nilufer

Article | 2014 | Uluslararası Hematoloji-Onkoloji Dergisi24 ( 3 ) , pp.195 - 201

Günümüzde onkoloji alanında her geçen gün deneysel ve klinik araştırmaların sonucu olarak yeni bir gelişme olmaktadır. Kişi başına düşen yayın sayısına bakıldığında, Türkiye diğer gelişmiş Avrupa ülkelerinden epeyce geride yer almaktadır. Örneğin tüm dünyada kanser alanında yapılmış olan yayınların sayısı 2,134,964 iken, Türkiye’dekilerin sayısının toplamı 15.576’dır ve toplam yayın sayısı nüfus oranları ile karşılaştırıldığında diğer gelişmiş Avrupa ülkelerine göre epeyce geride kalmaktadır. Türkiye’de klinik çalışmaların önündeki en önemli engellerin finansal sorunlar, çalışma şartlarının zorlukları, iş yoğunluğu nedeniyle zaman k . . .ısıtlılığı, deneyimli-eğitimli insan gücü eksikliği, bilimsel çalışmanın tüm aşamalarında yardımcı olacak bir ekibin eksikliği, proje hazırlama ve etik kurul izin sürecinde yaşanan sıkıntılar, motivasyon eksikliği olduğu düşünülebilir. Biz genç onkologlar olarak bu yazımızda; dünya genelinde ülkemizin bilimsel ve klinik araştırmalardaki yerini, bilimsel araştırmaların yapılamamasının nedenlerini, ülkemizde yapılmakta olan yayınların çeşit ve kalitesini, bizim ülkemize ait varolan ger- çekleri ve bunlara yönelik getirilebilecek çözüm önerilerini tartışmayı amaçladık. There is a new improvement in oncology nearly in every day as a result of preclinical or clinical. As the number of publication per capita, Turkey is far behind the other developed European countries. For example, the number of publications in oncology field is 2.134.964 in the world, it is 15.576 in our country. The most important obstacles for clinical trials in Turkey may be listed as financial problems, difficulties of working conditions, time limitation due to work intensity, inadequate experienced/trained man-power, absence of assistance team at all steps of a scientific trial, difficulties faced during project planning and ethics committee submissions, and lack of motivation. In this article, we, as young oncologists, aimed to discuss the place of Turkey in areas of scientific and clinical trials in the world; underlying causes for inadequate number, type and quality of national studies and possible solution proposals in our countr Daha fazlası Daha az

Bakkal, Bekir Hakan | Elmas, Özlem | Gültekin, Fatma Ayça | Engin, Hüseyin | Bilir, Cemil | Bakkal, Yasemin Temi

Article | 2014 | Okmeydanı Tıp Dergisi30 ( 3 ) , pp.139 - 145

Amaç: Mide kanseri tanısıyla postoperatif kemoradyoterapi uyguladığımız olgularımızın tedavi sonuçları değerlendirildi. Gereç ve Yöntem: 2007-2011 yılları arasında postoperatif kemoradyoterapi uygulanan toplam 77 mide kanseri tanı- lı olgu geriye dönük olarak incelendi. Kemoradyoterapi, Intergroup-0116 çalışma protokolüne göre uygulandı. Üç boyutlu konformal planlama sonrası mide loju ve bölgesel lenfatiklere 45 Gy, cerrahi sınır pozitif olanlara 50.4 Gy radyoterapi verildi. Bulgular: Olguların 46’si erkek (% 59.7), 31’i kadın (% 40.3) olup, ortanca yaş 59 (dağılım 31-78) idi. Ortanca genel sağkalım ve hastalıksız sağkalım süreleri . . .sırasıyla 28.3 ve 21 aydı. Üç yıllık genel ve hastalıksız sağkalım oranları sı- rasıyla % 43.8 ve % 41.7 bulundu. Takipleri sırasında 10 olguda (% 13) lokal-bölgesel yineleme, 22 olguda (% 28.6) uzak organ metastazı, 3 olguda (% 3.9) ise hem lokal- bölgesel yineleme hem de uzak organ metastazı saptandı. Kemoradyoterapi süresi boyunca grad 1-2 hematolojik yan etki 23 (% 30) olguda, 3-4 hematolojik yan etki 46 (% 59.7) olguda, grad 1-2 gastrointestinal yan etki 30 (% 39) olgu- da, grad 3-4 gastrointestinal yan etki 11 (% 14.3) olguda görüldü. Tek değişkenli analizde lenf nodu evresi ve lenf nodu tutulum oranı hem genel hem de hastalıksız sağkalım üzerine etkili prognostik faktörler olarak bulunurken, çok değişkenli analizde lenf nodu diseksiyon tipi ve lenf nodu tutulum oranı genel ve hastalıksız sağkalım ile ilişkili prog- nostik faktörler olarak bulundu. Sonuç: Kemoradyoterapinin lokal kontrol üzerinde etkili olduğu, uzak metastaz gelişimini engellemede ise yetersiz kaldığı saptanmıştır. Erken dönem özellikle hematolojik yan etkiler sık gözlenmiştir. Objective: The treatment results of postopeative chemoradi- otherapy in patients with gastric carcinoma were evaluated. Material and Methods: A total of 77 patients with gast- ric carcinoma, treated with postoperative chemoradiothe- rapy between 2007-2011, were evaluated retrospectively. Chemoradiotherapy was applied in accordance with the Integroup-0116 study protocol. Total 45 Gy radiotherapy was delivered to the gastric bed and regional lymphatic no- des and 50.4 Gy was given to patients with positive surgical margins after 3-dimensional conformal planning. Results: Forty-six of the patients were male (59.7 %), and 31 of the patients were female (40.3 %) with a median age of 59 (31-78). Median overall survival and disease-fee sur- vival were 28.3, and 21 months, respectively. The 3-year overall and disease-free survival rates were 43.8 % and 41.7 %, respectively. Locoregional recurrence was detected in 10 (13 %), distant metastasis was detected in 22 (28.6 %) and both locoregional and distant metastasis were detected in 3 (3.9 %) of patients. During chemoradiotherapy grade 1-2 hematological toxicity was seen in 23 (30 %) patients, grade 3-4 hematological toxicity in 46 (59.7 %) patients, grade 1-2 gastrointestinal toxicity in 30 (39 %) patients, and grade 3-4 gastrointestinal toxicity in 11 (14.3 %) pa- tients. While in the univariate analysis lymph node stage and percentage of positive lymph nodes were found to be prognostic factors for overall and disease-free survival, in the multivariate analysis type of lymph node dissection and percentage of positive lymph nodes were found to be prog- nostic factors that are correlated with overall and disease- free survival. Conclusion: Chemoradiotherapy improved loco-regional control rather than reduction of distant metastases. Acute es- pecially hematologic side effects were commonly observed Daha fazlası Daha az

Özdoğan, Mehmet Emin | Erer, Dilek | İriz, Erkan | Büyükateş, Mustafa | Oktar, Levent | Ünal, Yusuf | Abacı, Adnan

Other | 2007 | Anadolu Kardiyoloji Dergisi7 ( 4 ) , pp.456 - 457

…

Numanoğlu-Yurdakan, Gamze | Çolak, Sacide | Hoşnuter, Mubin | Gün, Banu D. | Bostan, Süheyla | Özdamar, Oğuz

Article | 2008 | Gazi Medical Journal19 ( 2 ) , pp.80 - 81

İdiopatik skrotal kalsinozis, skrotum derisinde çok sayıda sert nodüllerin varlığıyla karakterizedir. Nodüler kalsifikasyonlar tipik olarak yaşamın 2. dekatında görülür. Bu lezyonlar asemptomatik, yuvarlak sert papüller durumundadır. Olgu 53 yaşında skrotumda ağrısız, sert nodüller ile başvurdu. Lezyonların 23 yaşında iken görülmeye başladığı ve bazılarının zamanla ilerleyerek polipoid forma dönüştüğü öğrenildi. Hastanın öyküsünde travma veya cerrahi tedavi yoktu. Serum kalsiyum, fosfor, kalsitonin ve paratiroid hormon seviyeleri normal sınırlardaydı. Kistlerin histopatolojik incelemesinde epitelle döşeli olmayan keratin içeriklerin . . .in distrofik kalsifikasyonu görüldü. Bilgilerimize göre bu olgu literatürde bildirilen polipoid görünümlü ikinci skrotal kalsinozis olgusudur. Idiopathic scrotal calcinosis is characterized by the presence of multiple firm nodules of scrotal skin. The nodular calcifications are typically found in the second decade of life. The lesions are seen as asymptomatic, round, firm papules. A 53-year-old man was admitted with painless, firm nodules within the scrotum. The lesions had begun to appear at the age of 23 years and some of them had become polypoid progressively over time. There was no trauma or previous surgical treatment. The serum levels of calcium, phosphorus, calcitonin, and parathyroid hormone were within normal limits. The polypoid masses were surgically excised. Histological examination of the cysts revealed dystrophic calcification of their keratin contents but no epithelial lining. To the best of our knowledge, this is the second case of scrotal calcinosis with polypoid appearance in the literature Daha fazlası Daha az

Numanoğlu-Yurdakan, Gamze | Gün, Banu Doğan | Kertiş, Gürkan | Çolak, Sacide | Özdamar, Şükrü Oğuz

Article | 2007 | İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi14 ( 3 ) , pp.189 - 193

Anjiyomiyolipoma böbrekte, retroperitoneal hemoraji yapabilen, mikroskopik olarak damar yapıları, düz kas ve yağ dokuları içeren benign tümöral lezyondur. Lenfanjiyomiyomatozis ise; akciğerleri difüz tutabilen, respiratuar yetmezlik, spontane pnömotoraks veya şilöz plevral efüzyon izlenebilen lezyondur. Mikroskopik olarak lenf damarları ve düz kas elementlerinin karışımının proliferasyonları ile karakterizedir. Her iki lezyon da az rastlanan bir sendrom olan tuberoskleroz kompleksinin komponenti olarak izlenebilir. Olgumuz göğüs ağrısı, nefes darlığı şikayeti olan 41 yaşında bayan hastadır. Toraks tomografisinde akciğer parankiminde . . ., ince duvarlı hava kistleri, abdominal tomografide böbreklerde büyüme ve yağ dansitesinde alanlar içeren lezyonlar belirlenmiştir. İntraabdominal kanama nedeniyle sağ nefrektomi uygulanmıştır. Mikroskobide, böbrek parankimindeki infiltratif tümörün matür lipomatöz, miyomatöz komponentler ve konjesyone vasküler yapılardan oluştuğu izlenmiş, immünohistokimyasal incelemede tümör hücrelerinde HMB-45 ile reaksiyon gözlenen olguya anjiyomiyolipoma tanısı konulmuştur. Akciğer lezyonlarının mikroskobik incelemesinde, kistik dilatasyonlu, düz kas hücreleri içeren lenf damarları izlenmiştir. Trikrom ile lenf damarları duvarında düz kas yönünde boyanma gözlenmiş ve lenfanjiyomiyomatozis olarak değerlendirilmiştir. Olgumuz postoperatif 16. günde gelişen kardiyopulmoner arest nedeni ile eksitus kabul edilmiştir. Angiomyolipoma is a benign tumoral lesion of the kidney which microscopically contains fat, smooth muscle and blood vessels, and may result in retroperitoneal hemorrhage. Lymphangiomyomatosis is a lesion that may lead to diffuse involvement of lungs and cause respiratory failure, spontaneous pneumothorax or pleural effusion. It is characterized by proliferation of a mixture of lymphatic and smooth muscle. Both lesions may be components of tuberous sclerosis, an uncommon syndrome. Our case is 41-year-old female presented with chest pain and dyspnea. Thin walled air cysts were determined in lung parenchyma by thorax tomography and images of enlarged kidneys and mass lesions including areas of adipose density were supplied by abdominal tomography. Right nephrectomy was performed because of intraabdominal hemorrhage. Infiltrative tumor microscopically composed of mature lipomatose, myomatose components and congested blood vessels, and reactive for HMB-45 [Melanoma (gp100) Ab-3 (clone HMB45+HMB50), Neomarkers] was diagnosed as angiomyolipoma. Microscopic evaluation of the lung lesions revealed cystic lymphatic containing smooth muscle cells. The tumor with presence of smooth muscle in the walls of lymphatic shown with trichrome and was diagnosed as lymphangiomyomatosis. The patient died because of irreversible cardiopulmonary arrest on the postoperative 16th day Daha fazlası Daha az

Bektaş, Sibel | Bahadır, Burak | Doğan Gün, Banu | Kertiş, Gürkan | Özdamar, Şükrü Oğuz

Article | 2009 | Turkish Journal of Medical Sciences39 ( 3 ) , pp.381 - 387

Aim: The aim of this study was to assess the size and shape characteristics of prostatic adenocarcinoma cell nuclei using a computer-assisted analysis system, and to compare the results with the Gleason score. Materials and Methods: Morphometric nuclear parameters, such as roundness factor, form ellipse, area, length, and perimeter, were evaluated based on specimen slides of 130 prostatic adenocarcinoma cases (77% needle biopsies and 23% prostatectomy specimens) using a computerized image analysis system. Correlation analysis between Gleason score and morphometric results was performed. Results: The Gleason score was correlated with . . . mean nuclear area (r = 0.516, P = 0.01), mean nuclear length (r = 0.298, P = 0.01), and mean nuclear perimeter (r = 0.303, P = 0.01) for all specimens. In the needle biopsy group the Gleason score was correlated with mean nuclear area (r = 0.522, P = 0.01), mean nuclear length (r = 0.398, P = 0.01), and mean nuclear perimeter (r = 0.432, P = 0.01), whereas in the prostatectomy group the Gleason score was correlated only with mean nuclear area (? = 0.619, P = 0.01) and mean nuclear roundness factor (? = -0.425, P = 0.05). Conclusions: Nuclear size and shape factors, especially mean nuclear area, were concordant with the Gleason score. Nuclear size and shape assessment may aid in the evaluation of the pathological status of prostatic adenocarcinoma. © TÜBİTAK Daha fazlası Daha az

Gün, Banu Doğan | Bahadır, Burak | Gökçe, Havva | Sönmez, Arzu | Özdamar, Şükrü Oğuz

Article | 2007 | VIRCHOWS ARCHIV451 ( 2 ) , pp.468 - 469

WOS: 000249454601093

Bektaş, Sibel | Bahadır, Burak | Barut, Figen | Bayar, Ülkü | Özdamar, Şükrü Oğuz

Other | 2009 | GORM:Gynecology Obstetrics & Reproductive Medicine15 ( 1 ) , pp.57 - 60

Seröz karsinom, tip II endometrial karsinomun tipik bir örneğidir. Sigara içme, diabetes mellitus ve hipertansiyon hikayesi olan 71 yaşındaki kadın hasta postmenapozal kanama şikayeti ile başvurmuştur. Küretaj materyalinde adenokarsinom tanısı almıştır. Histerektomi materyalinde uterusta polipoid kitlbelirlenmiştir. Histopatolojik olarak endometrial polipden gelişen seröz karsinom gözlenmiştir. İmmünhistokimyasal olarak tümör hücrelerinde p53 ve c-erbB-2 ile diffüz, östrojen ve progesteron reseptörü ile fokal reaksiyon saptanmıştır. Olgumuz, diabetes mellitus ve hipertansiyon hikayesine sahip olmasının yanı sıra östrojen ve progeste . . .ron reseptörleri ile fokal reaksiyon vermesi ile tip 1 endometrial karsinoma ilişkili klinik ve immünhistokimyasal bulguları paylaşmaktadır. Bu tümörde p53 ve c-erbB-2’nin aşırı ekspresyonu göz önünde bulundurulmalıdır. Serous carcinoma is the prototype of type II endometrial carcinoma. A 71-year-old woman who had history of smoking, diabetes mellitus and hypertension admitted to the hospital with postmenopausal uterine bleeding. Curettage material was diagnosed as adenocarcinoma. Hysterectomy specimen revealed a uterine polypoid mass which afterwards was histopathologically proven to be a serous carcinoma arising from an endometrial polyp. Immunohistochemically, tumor cells showed diffuse reaction for p53 and c-erbB-2, and focal reaction for estrogen and progesterone receptors. In addition to history of diabetes mellitus and hypertension, our case shared some clinical and immunohistochemical characteristics of type I endometrial carcinoma, such as focal expression of estrogen and progesterone receptors. Overexpressions of p53 and c-erbB-2 in this tumor type should be considered Daha fazlası Daha az

Yurtlu, Bülent Serhan | Hancı, Volkan | Ege, Ahmet | Bostankolu, Selime Evrim | Ayoğlu, Hilal | Özkoçak Turan, Işıl

Article | 2012 | Turkish Journal of Medical Sciences42 ( 1 ) , pp.55 - 62

Aim: To evaluate the effect of tramadol addition to levobupivacaine in axillary plexus blockade in a prospective, randomized double-blind study. Materials and methods: A total of 60 patients scheduled to undergo hand and forearm surgery under axillary plexus blockade were randomly divided into 2 groups. Group L received 36 mL of racemic 0.5% levobupivacaine with 2 mL of saline, whereas Group LT received 2 mL (100 mg) of tramadol instead of saline. After routine monitorization, axillary block was performed with a multistimulation technique using a nerve stimulator. Motor (finger, wrist, and elbow movements) and sensory (pinprick sens . . .ation for the cutaneous supply) block characteristics for radial, median, ulnar, and musculocutaneous nerves were determined every 5 min. Postoperative motor and sensory block duration, analgesic consumption, and numeric rating scale (NRS) scores were also recorded. Results: In each group, 2 patients had block failures. The data for the remaining 56 patients were analyzed. There were no significant differences between the study groups according to motor and sensory block characteristics of 4 nerves, block durations, analgesic consumption, and NRS scores. Conclusion: The addition of 100 mg of tramadol to 0.5% levobupivacaine for axillary brachial plexus blockade neither improved the intraoperative block quality nor prolonged the duration of postoperative analgesia. © TÜBITAK Daha fazlası Daha az