Aydemir, Selim | Tekin, Solak Nilgün | Aktunç, Erol | Numanoğlu, Gamze | Üstündağ, Yücel

Article | 2004 | Turkish Journal of Gastroenterology15 ( 3 ) , pp.192 - 195

Amaç: Celiac hastalığı ince barsakların glutene intoleransı sonucu oluşan bir hastalıktır. Epidemiolojik çalışmalarda prevalansı hakkında çok farklı veriler vardı. Hastalarda genellikle çok geniş spektrumda semptom ve bulgulara neden olabildiğinden celiac hastalığı tanısının konulması zor olabilmektedir. Hastalığın erken evrede yakalanması önemlidir. Çünkü bu hastalarda barsak lenfoması gelişme riski artmıştır. Celiac hastalığı olan hastalarda rekürren aftoz stomatit prevalansındaki yükseklik nedeniyle rekürren aftoz stomatitli hastaların celiac hastalığı yönünden araştırılması asemptomatik celiac hastalığı olan hastaların tanı alma . . .sını sağlayabilir. Bu çalışma rekürren aftoz stomatit nedeniyle başvuran olgularda celiac hastalığı prevalansını saptamak için planlanmıştır. Yöntem: Çalışma gurubu olarak rekürren aftoz stomatit öyküsü olan, kontrol grubu olarak ise rekürren aftoz stomatit öyküsü olmayan olgular alındı. Tüm olgularda anti gliadin IgG, antigliadin IgA ve anti endomisium antikorları bakıldı. Ayrıca endoskopi yapılarak duodenum distal kesiminden biyopsiler alındı. Bulgular: Rekürren aftoz stomatit öyküsü olan 41 olgunun ikisinde patolojik inceleme ile doğrulanan celiac hastalığı bulundu (%4.8). Celiac hastalığı saptanan bu iki olgunun her ikisinde de anti gliadin IgA ve endomisium antikorları pozitif bulundu. Anti gliadin IgG antikoru ise olguların birinde pozitifti. Kontrol grubundaki 49 olgunun hiçbirinde celiac hastalığı saptanmadı. Sonuç: Rekürren aftoz stomatit olgularında celiac hastalığı açısında ileri incelenmeler yapılmalıdır. Endoskopinin invaziv ve daha pahalı olması nedeniyle rekürren aftoz stomatitli olgularda celiac hastalığı ı araştırmak için öncelikli olarak serolojik tetkikler yapılmalı, seroljik markır pozitif olan olgularda endoskopik olarak duodenum ikinci kesiminden biyopsiler alınmalıdır. Background/aims: Celiac disease is a condition related to the small intestine’s intolerance to gluten. In epidemiologic studies the prevalence is highly variable. The diagnosis can be difficult due to the wide spectrum of signs and symptoms. As the risk for intestinal lymphoma is higher in these patients, early diagnosis has its privileges. The higher prevalence of recurrent aphthous stomatitis in celiac disease led us to investigate the celiac disease prevalence in patients with recurrent aphthous stomatitis, which might assist in diagnosis of asymptomatic celiac disease patients. The aim of this study was to determine the prevalence of celiac disease in patients presenting with recurrent aphthous stomatitis. Methods: The study group consisted of patients having a history of recurrent aphthous stomatitis. The control group included patients not having aphthous stomatitis. Antibodies to gliadin IgG and IgA and antibodies to endomysium were determined from the serum samples of all patients. Biopsies were obtained from the distal part of the duodenum. Results: Biopsies of two patients (4.8%) out of 41 belonging to the study group were diagnosed as celiac disease. In serum samples of both, antibodies to gliadin IgA and antibodies to endomysium were found to be positive. Antibodies to gliadin IgG antibody were positive in only one of these two patients. None of the 49 patients in the control group was diagnosed as celiac disease. Conclusion: Further evaluation of recurrent aphthous stomatitis patients for celiac disease must be performed. As the endoscopic procedures are invasive and costly, evaluation of recurrent aphthous stomatitis patients for celiac disease must include serologic markers at the beginning. If any positivity is determined in markers, then endoscopic procedures including biopsies of the duodenum must be considered as the second-step intervention Daha fazlası Daha az

Gültekin, Fatma Ayça | Bakkal, Bekir Hakan | Sümer, Demet | Köktürk, Füruzan | Bektaş, Sibel

Article | 2013 | Balkan Medical Journal30 ( 4 ) , pp.369 - 374

Background: Acute radiation proctitis is a common complication of pelvic radiation and management of acute radiation proctitis is under evaluation. The beneficial effects of ozonated olive oil (OzOO) have already been shown in the treatment of chronic wounds. Thus, this study was designed to evaluate the therapeutic effects of topical OzOO on acute radiation proctitis. Aims: To evaluate the therapeutic effects of topical OzOO on acute radiation proctitis. Study Design: Animal experimentation. Methods: Rats were divided into three groups: control; irradiation+saline (1 mL); and irradiation +OzOO (1 mL). A single fraction of 17.5 Gy w . . .as delivered to each rat. The OzOO was administered rectally each day after irradiation. Each rat was observed daily for signs of proctitis. Irradiated rats were euthanised on days 5 and 10. The mucosal changes were evaluated macroscopically and pathologically. Results: According to the clinical findings, five rats in the irradiation+saline group showed Grade 4 symptoms on the 10th day. Macroscopic finding scores on the 10th day in the irradiation+saline and irradiation+OzOO groups were statistically significantly different. On pathological examination, radiationinduced mucosal damage was the most prominent 10 days after irradiation in saline-treated rats. On the 10th day, the irradiation+OzOO group showed mild inflammation and slight crypt change, which corresponded to Grade 1 pathological findings. Conclusion: OzOO attenuates macroscopic and pathological findings of acute radiation proctitis in rats. Background: Acute radiation proctitis is a common complication of pelvic radiation and management of acute radiation proctitis is under evaluation. The beneficial effects of ozonated olive oil (OzOO) have already been shown in the treatment of chronic wounds. Thus, this study was designed to evaluate the therapeutic effects of topical OzOO on acute radiation proctitis. Aims: To evaluate the therapeutic effects of topical OzOO on acute radiation proctitis. Study Design: Animal experimentation. Methods: Rats were divided into three groups: control; irradiation+saline (1 mL); and irradiation +OzOO (1 mL). A single fraction of 17.5 Gy was delivered to each rat. The OzOO was administered rectally each day after irradiation. Each rat was observed daily for signs of proctitis. Irradiated rats were euthanised on days 5 and 10. The mucosal changes were evaluated macroscopically and pathologically. Results: According to the clinical findings, five rats in the irradiation+saline group showed Grade 4 symptoms on the 10th day. Macroscopic finding scores on the 10th day in the irradiation+saline and irradiation+OzOO groups were statistically significantly different. On pathological examination, radiationinduced mucosal damage was the most prominent 10 days after irradiation in saline-treated rats. On the 10th day, the irradiation+OzOO group showed mild inflammation and slight crypt change, which corresponded to Grade 1 pathological findings. Conclusion: OzOO attenuates macroscopic and pathological findings of acute radiation proctitis in rats Daha fazlası Daha az

Özaçmak, Veysel Haktan | Özaçmak-Sayan, Hale

Other | 2010 | Türk Geriatri Dergisi13 ( 3 ) , pp.160 - 165

Giriş: Turmeriğin majör komponenti olan kurkumin hem antioksidan hem de antiinflamatuar aktivite göstermektedir. Çalışmamızda, kronik serebral hipoperfüzyon modelini kullanarak, overleri alınmış dişi sıçan beyininde, kurkuminin oksidatif stresi azaltıp azaltmadığını araştırdık. Gereç ve Yöntem: Kronik serebral hipoperfüzyon, her iki karotid komunis arterin kalıcı ligasyonu ile sağlandı. Denekler (4-6 aylık toplam 30 adet yetişkin Wistar Albino dişi sıçanlar) rastgele üç gruba ayrıldı: sham kontrol, iskemi ve 14 gün boyunca günlük kurkumin (100 mg/kg) verilen iskemi grubu. Ligasyon sonrası 14üncü günde tüm gruplardaki beyin dokuların . . .ın malondialdehid (MDA) ve indirgenmiş glutatyon (GSH) içerikleri ölçüldü. Bulgular: İskemi, MDA içeriğinin ileri dercede yükselmesine neden olurken GSH seviyesini anlamlı derecede azalttı. Diğer yandan, kurkumin tedavisi iskemik beyin dokusunda anlamlı derecelerde MDA düzeyini düşürerek ve GSH içeriğini yükselterek, değerlerin sham grubundakiler seviyesine geri dönmesini sağladı. Sonuç: Elde ettiğimiz sonuçlar, vasküler demansın deneysel hayvan modeli olan kronik serebral hipoperfüzyonda kurkuminin hem oksidatif stresi hem de lipid peroksidasyonunu azalttığını önermektedir. Altta yatan moleküler mekanizmaların derinlemesine daha fazla araştırılması sonrasında inanıyoruz ki kurkuminin tedavideki verimliliği, klinik uygulamalar için özellikle de vasküler demanslı menopoz sonrası yaşlı kadınlarda test edilmesine layık olacaktır. Introduction: Curcumin, the major constituent of turmeric, exhibits both antioxidant and anti-inflammatory activities. In the present study, we investigated whether or not curcumin reduces oxidative stress in ovariectomized female rat brain by using a model of chronic cerebral hypoperfusion. Materials and Method: Chronic cerebral hypoperfusion was induced by permanent ligation of both common carotid arteries. Animals (a total of 30 adult female Wistar Albino rats, 4-6 months old) were randomly divided into three groups: sham control, ischemia, and ischemia plus daily curcumin treatment (100 mg/kg) for 14 days. At day 14 after the ligation, malondialdehyde (MDA) and reduced glutathione (GSH) contents of brain tissues were measured in all groups. Results: Ischemia caused a significant increase in MDA content but a meaningful decrease in GSH levels. Treatment with curcumin, however, lowered MDA and elevated GSH contents significantly in ischemic brain tissue, bringing their levels back to that of the sham group. Conclusion: Our results suggest that curcumin attenuates both oxidative stress and lipid peroxidation in chronic cerebral hypoperfusion, which is an animal model of vascular dementia. Following further in depth investigations into underlying molecular mechanism(s), we believe that therapeutic efficacy of curcumin deserves to be tested for potential clinical application especially in postmenopausal elderly women suffering from vascular dementia Daha fazlası Daha az

Kandemir, Nilüfer Onak | Bahadır, Burak | Bektaş, Sibel | Barut, Figen | Yurdakan, Gamze | Gün, Banu Doğan | Engin, Hüseyin

Article | 2011 | Turkish Journal of Gastroenterology22 ( 1 ) , pp.77 - 82

Konjenital melanositik nevüs, odontogenez sırasında ortaya çıkan ve nöral-krest’den gelişen hamartomatöz lezyonlardır. Bu çalışmada konjenital melanositik nevüsden gelişen ve gastrointestinal sistem metastazları ile bulgu veren iki malign melanoma olgusu sunulmaktadır. İlk olgu, plevral ve peritoneal efüzyon ile başvuran 71 yaşında kadın hasta olup, endoskopik incelenmede doudenumda nodüler lezyonlar saptanmış ve biyopsi yapılmıştır. Karın ağrısı yakınması ile başvuran ikinci olgu 36 yaşında erkek hasta olup, ileumda invajinasyonlara neden olan kitlesel lezyonlar nedeniyle segmenter ileal rezeksiyon uygulanmıştır. Lezyonların histop . . .atolojik incelemesinde tüm mukoza katlarını infiltre eden diffüz neoplastik infiltrasyon görülmüştür. Belirgin atipi ve pleomorfizm içeren neoplastik hücrelerde S-100, HMB-45 ve Melan A immünreaksiyon saptanmıştır. Her iki olguya, malign melanoma tanısı verilmiştir. İlk olguda karın derisinde, ikinci olguda ise femoral bölgede konjenital melanositik nevüs saptanmış ve histopatolojik incelemelerde bu lezyonların malign melanoma yönünde transformasyon gösterdiği belirlenmiştir. Gastrointestinal sistemde malign melanoma gelişimi primer veya metastatik kökenli olabilir. Kesin tanı daima ayrıntılı klinik, histopatolojik ve immünhistokimyasal incelemeleri gerektirir. Congenital melanocytic nevi are hamartomatous lesions that develop from the neural crest and arise during odontogenesis. In this report, we present two malignant melanoma cases developed from congenital melanocytic nevi and revealed by gastrointestinal system metastases. The first case was a 71-year-old female who presented with pleural and peritoneal effusion and underwent biopsy due to detection of nodular lesions in the duodenum by endoscopic examination. The second case was a 36-year-old male patient who presented with abdominal pain in whom segmental ileal resection was performed due to mass lesions causing invaginations in the ileum. Histopathological examination of the lesions showed a diffuse neoplastic infiltration comprising the entire mucosal layers. In neoplastic cells having a marked atypia and pleomorphism, immunoreactions with S-100, HMB-45, and Melan A were detected. Both cases were diagnosed as malignant melanoma. Abdominal skin in the first case and the femoral region in the second case exhibited congenital melanocytic nevi, and those lesions were determined to show a transformation towards malignant melanoma in the histopathological studies. Malignant melanoma development in gastrointestinal system may have a primary or metastatic character. Definitive diagnosis always requires detailed clinical, histopathological and immunohistochemical analyses Daha fazlası Daha az

Bektaş, Sibel | Barut, Figen | Bahadır, Burak | Gün, Banu Doğan | Kandemir, Orak Nilüfer | Karadayı, Nimet | Özdamar, Şükrü Oğuz

Article | 2009 | Turkish Journal of Medical Sciences39 ( 2 ) , pp.185 - 189

Amaç: Bu çalışmada, renal hücreli karsinomda Fuhrman nükleer derece sisteminin gözlemci içi ve gözlemciler arasındaki tekrarlanabilirliğini değerlendirmek amaçlanmıştır. Metot: 46 renal hücreli karsinom olgusuna ait histolojik kesitler, iki patolog tarafından Fuhrman sistemine göre yeniden skorlanmıştır. Patologlar arasında gözlemci içi ve gözlemciler arasındaki tekrarlanabilirlik kappa istatistiği ile değerlendirilmiştir. Bulgular: Birinci patoloğun ilk değerlendirmesinde; derece 1: dört (% 8,7), derece 2: otuz (% 65,2), derece 3: on bir (% 23,9) ve derece 4: bir (% 2,2) olguda belirlenmiştir. Aynı patoloğun ikinci değerlendirmesin . . .de; derece 1: sekiz (% 17,4), derece 2: yirmi üç (% 50), derece 3: on dört (% 30,4) ve derece 4: bir (% 2,2) olguda saptanmıştır. Fuhrman sisteminin gözlemci içi tekrarlanabilirliği güçlü düzeyde bulunmuştur (? = 0,66). İkinci patoloğun Fuhrman derecelendirmesinde; derece 1: on bir (% 23,9), derece 2: yirmi yedi (% 58,7), derece 3: yedi (% 15,2) ve derece 4: bir (% 2,2) olguda belirlenmiştir. Fuhrman sisteminin gözlemciler arasındaki tekrarlanabilirliği ise orta düzeyde bulunmuştur (? = 0,42). Sonuç: Fuhrman derecenin gözlemci içi güçlü tekrarlanabilirliğine rağmen, gözlemciler arasında orta düzeydeki tekrarlanabilirliği ve derece 3’teki düşük uyum göz önünde tutulmalıdır. Background: The aim of this study was to evaluate intraobserver and interobserver reproducibility of Fuhrman nuclear grading of renal cell carcinoma. Methods: Pathology slides from 46 cases of renal cell carcinoma were rescored by 2 pathologists according to the Fuhrman system. Both intraobserver and interobserver reproducibility were assessed using kappa statistics. Results: The initial Fuhrman grade was grade 1 in 4 of the cases (8.7%), grade 2 in 30 (65.2%), grade 3 in 11 (23.9%), and grade 4 in 1 (2.2%). After reviewing the slides by the same pathologist, grades were reassigned as follows: grade 1 in 8 cases (17.4%), grade 2 in 23 (50%), grade 3 in 14 (30.4%), and grade 4 in 1 (2.2%). Intraobserver reproducibility of the Fuhrman system was substantial (κ = 0.66). Fuhrman grading by the second pathologist was grade 1 in 11 cases (23.9%), grade 2 in 27 (58.7%), grade 3 in 7 (15.2%), and grade 4 in 1 (2.2%). Interobserver reproducibility of the Fuhrman system was moderate (κ = 0.42). Conclusions: Despite substantial intraobserver reproducibility of Fuhrman grading, moderate interobserver reproducibility and low agreement for grade 3 should be a consideration Daha fazlası Daha az

Barut, Figen | Kandemir, Onak Nilüfer | Karakaya, Kemal | Kökten, Neslihan | Özdamar, Şükrü Oğuz

Article | 2011 | Turkish Journal of Gastroenterology22 ( 3 ) , pp.324 - 328

Multifokal ve atlamalı tutulum, primer gastrointestinal lenfomalar için oldukça nadir görülen bir gelişim paternidir. Klinik ve makroskopik özellikleriyle Crohn hastalığını taklit eden kaldırım taşı görünümü ile dikkat çeken bir ince barsağın multifokal diffüz büyük B hücreli lenfoma olgusu, klinik ve patolojik özellikleri ile beraber sunulmuştur. 25 yaşındaki erkek olgunun jejunoileal rezeksiyon materyalinde, arada sağlam görünümde mukoza alanları izlenen, en büyüğü 2,5 cm çapında olan, ülsere, serozayı da infiltre eden polipoid görünümde multipl lezyonlar izlendi. Mikroskopik incelemede, belirgin nükleollü, veziküler nükleuslu, ge . . .niş eozinofilik sitoplazmalı, pleomorfik, atipik karakterde lenfoid hücrelerden oluşmuş tümöral infiltrasyon gözlendi. Bu atipik hücrelerde vimentin, LCA, CD20, CD79a ile B hücre fenotipinde immün reaksiyon izlendi. Olguya, diffüz büyük B hücreli lenfoma tanısı verildi. Crohn hastalığı belirti ve bulguları ile başvuran hastalarda nadir de olsa bu antitenin olabileceği vurgulanmıştır. Multifocal and skip involvement is quite a rare developmental pattern for primary gastrointestinal lymphomas. A 25-year-old male patient with diffuse large B-cell lymphoma of the small intestine, with macroscopic features and clinical aspects imitating Crohn’s disease and attracting attention with cobblestone-like appearance, is presented herein together with the clinical and pathological features. Multiple ulcerated lesions were also observed infiltrating the serosa with polypoid appearance, 2.5 cm in largest diameter, within the resected jejunoileal specimen, which displayed patchy, healthy-appearing mucosal areas. In microscopic examination, a tumoral infiltration was observed comprised of pleomorphic, atypical lymphoid cells with abundant eosinophilic cytoplasm, marked nucleoli and vesicular nuclei. A B-cell phenotype immunoreaction was observed by vimentin, LCA, CD20, and CD79a in those atypical cells. The diagnosis of the case was diffuse large B-cell lymphoma.The possibility of the presence of this disorder, although rare, is emphasized here for patients applying to the hospital with the signs and symptoms of Crohn’s disease Daha fazlası Daha az

Barut, Figen | Kandemir, Onak Nilüfer | Özdamar, Şükrü Oğuz | Gül, Sanser | Bektaş, Sibel | Gün, Doğan Banu | Bahadır, Burak

Article | 2009 | Turkish Neurosurgery19 ( 4 ) , pp.417 - 422

Gliosarkom, bifazik histolojik patern ile karakterize santral sinir sisteminin nadir tümörüdür. Amacımız, kondroblastik osteosarkomatöz farklılaşmayla birlikte olan iki gliosarkom olgusunun klinik, morfolojik ve immünhistokimyasal özelliklerini tanımlamak ve onların patogenetik mekanizmalarını tartışmaktır. Olgu 1: Anaplastik ependimom nedeniyle parietal kraniotomiye gitmiş 52 yaşında erkek hastadır. Olguya postoperatif radyoterapi ve kemoterapi verildi. İlk operasyondan sonra, dördüncü, yedinci ve onuncu aylarda rekürrensden dolayı tümör için ilave rezeksiyonlar yapıldı. Sonuncu tümör rezeksiyonundan sonra hasta exitus oldu. Postmo . . .rtem biyopsinin histopatolojik incelemesinde, hem gliomatöz hem de sarkomatöz komponentler içeren bifazik morfolojik patern sergileyen neoplazi gözlendi. Olgu 2: Histolojik olarak, sarkomatöz ve glial komponent sergileyen gliosarkom tanısı alan sağ frontal lob kitlesi olan 69 yaşında erkek hastadır. İmmünhistokimyasal özellikleri genelde ilk olgununkine benzemekte, fakat p53 protein ile diffüz nükleer reaksiyon her iki komponentte saptandı. “Kondroblastik osteosarkom özellikleri ile beraber olan gliosarkom” olarak oldukça nadir histopatolojik tanılı iki olgu rapor ettik. Gliosarcoma is a rare tumor of the central nervous system characterized by a biphasic histological pattern. Our objective is to describe clinical, morphological and immunohistochemical features of two cases of gliosarcoma with chondroblastic osteosarcomatous differentiation and to discuss its pathogenetic mechanisms. Case 1: A52- year-old male patient underwent parietal craniotomy due to anaplastic ependymoma. The case had radiotherapy and chemotherapy postoperatively. After the first operation, additional resections were performed for tumor because of recurrences at the fourth, seventh and tenth months. The patient died after the last tumor resection. Histopathologic examination of the postmortem biopsy revealed neoplasm displaying a biphasic morphologic pattern including both gliomatous and sarcomatous components. Case 2: The case was a 69-year-old male patient with a right frontal lobe mass histologically diagnosed as gliosarcoma displaying sarcomatous and glial components. Immunohistochemical features were similar to those of the first case in general, but diffuse nuclear reaction with p53 protein was detected in both components. We report two cases with an extremely rare histopathologic aldiagnosis of “gliosarcoma with features of chondroblastic osteosarcoma” Daha fazlası Daha az

Kandemir, Onak Nilüfer | Bektaş, Sibel | Barut, Figen | Yurdakan, Gamze | Bahadır, Burak | Gün, Doğan Banu | Özdamar, Şükrü Oğuz

Other | 2010 | Türk Patoloji Dergisi26 ( 3 ) , pp.230 - 237

Amaç: İnce iğne aspirasyon sitolojisi, meme lezyonlarında yaygın olarak kullanılan ilk aşama tanı yöntemidir. Bu çalışmada, meme lezyonlarının bu teknik ile değerlendirilmesinde yanlış negatif ve yanlış pozitif tanılara neden olan etkenler araştırılmıştır. Gereç ve Yöntem: Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Tıp Fakültesi Patoloji Anabilim Dalı'nda 2002–2009 yılları arasında tanı alan 511 meme ince iğne aspirasyon sitolojisi materyali retrospektif olarak gözden geçirilmiştir. Sitopatolojik tanılar, olgulara ait biyopsi tanıları ve klinik takip sonuçları eşliğinde değerlendirilerek, meme lezyonlarının tanısında ince iğne aspirasyon sito . . .lojisi'nin güvenilirliğine etki eden faktörler irdelenmiştir. Bulgular: Serimizde meme lezyonlarında ince iğne aspirasyon sitolojisi'nin duyarlılığı %77, özgüllüğü %99, doğruluğu %95, pozitif öngörü değeri %93, negatif öngörü değeri ise %95 olarak belirlenmiştir. Yanlış negatif tanı oranımız %4, yanlış pozitif tanı oranımız ise %1'dir. Sonuç: Meme lezyonlarının ince iğne aspirasyon sitolojisi ile değerlendirilmesinde hücresel monomorfizmin yanlış yorumlanması en önemli yanlış negatif tanı nedenidir. Benign proliferatif meme lezyonlarındaki artmış selülarite ve reaktif hücresel atipi ise en sık yanlış pozitif tanı nedenlerini oluşturmaktadır. Objective: Fine needle aspiration cytology is the first step in the diagnosing breast lesions. This study evaluated factors causing falsenegative and false-positive diagnoses when evaluating breast lesions using this technique. Material and Method: In this study, we retrospectively examined 511 breast diagnoses, based on Fine needle aspiration cytology specimens, made in the Medical School of Zonguldak Karaelmas University, Department of Pathology, between 2002 and 2009. Factors affecting the reliability of fine needle aspiration cytology were evaluated by comparing the cytological and biopsy diagnoses and using the clinical parameters in the diagnosis of breast lesions. Result: In our series, the sensitivity, specificity, accuracy, positive predictive value, and negative predictive value of fine needle aspiration cytology were 77%, 99%, 95%, 93%, and 95%, respectively. The falsenegative diagnosis rate was 4% and the false-positive diagnosis rate was 1%. Conclusion: Sampling errors and erroneous interpretation of cellular monomorphism are the most important reasons for false-negative diagnosis results in the evaluation of breast lesions with fine needle aspiration cytology. Increased cellularity and reactive cell atypia in benign proliferative breast lesions are the most frequent reasons for false-positive diagnosis Daha fazlası Daha az

Kandemir, Nilüfer Onak | Barut, Figen | Yurdakan, Gamze | Bayar, Ülkü | Özdamar, Şükrü Oğuz

Other | 2010 | Türk Patoloji Dergisi26 ( 1 ) , pp.85 - 88

Heterotopik gebelik; oldukça nadir görülen ve pre-operatif tanısı zor olan bir durumdur. Bu çalışmada 33 yaşında kadın hastada, in vitro fertilizasyon uygulamasını takiben gelişen ve klinik olarak endometrioma' yı taklit eden ovarian heterotopik gebelik olgusu sunulmuştur. Heterotopik gebelik tanısında klinik, histopatolojik ve immünhistokimyasal incelemenin önemi vurgulanmıştır. Heterotopic pregnancy is a very uncommon entity with a difficult preoperative diagnosis. In the present study, we presented an ovarian heterotopic pregnancy case, clinically mimicking endometrioma developed in a 33-year-old female following an in vitro fert . . .ilization procedure. The importance of clinical, histopathological, and immunohistochemical examinations in the diagnosis of heterotopic pregnancy are emphasized Daha fazlası Daha az

Hancı, Volkan | Numanoğlu, Kemal Varın | Pişkin, Ethem | Yurtlu, Serhan | Ayoğlu, Hilal | Erdoğan, Gülay | Okyay, Rahşan Dilek

Article | 2010 | Türk Anestezi ve Reanimasyon Dergisi38 ( 4 ) , pp.285 - 292

Amaç: Çalışmamızda, çocuklarda sevofluran ve propofol kullanılarak uygulanan anestezi indüksiyonunun QT ve düzeltilmiş QT (QTc) süreleri üzerine etkilerinin karşılaştırılması amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Prospektif çalışmamıza toplam 40 çocuk alındı. Anestezi indüksiyonu öncesi kontrol elektrokardiyografi (EKG) kayıtları alındı. Sevofluran grubunda (Grup S), anestezi indüksiyonu sevofluran kullanılarak gerçekleştirildi. Propofol grubunda (Grup P), anestezi indüksiyonunda propofol kullanıldı. Tüm hastaların indüksiyonun birinci ve üçüncü dk.’sında, kas gevşetici ajanın verilmesi ardından 3 dk. sonra ve entübasyonun ardından 5 dk. sonr . . .a EKG kayıtları alındı. Tüm EKG kayıtlarında QT süresi ölçüldü. Olgulara ait EKG kayıtlarında QTc süresi Bazett formülü ile belirlendi. Bulgular: Gruplara alınan olguların kontrol EKG kayıtlarında QT ve QTc süreleri açısından anlamlı farklılık bulunmamaktaydı. Grup S’de, indüksiyonun 3 dk. ardından, kas gevşetici ajanın verilmesinin 3 dk. ardından ve entübasyonun 5 dk. ardından yapılan EKG kayıtlarında hesaplanan QTc süreleri Grup P’den anlamlı olarak uzundu ( Daha fazlası Daha az

Demirel, Fatma | Acun, Ceyda | Söğüt, Ayhan | Çınar, Fikret | Numanoğlu, Kemal Varın | Tomaç, Nazan

Article | 2003 | Çocuk Dergisi3 ( 3 ) , pp.200 - 203

Amaç: Elektif şartlarda cerrahi operasyon planlanan çocuk hastalarda hepatit B, hepatit C, HIV seroprevalansını belirlemek ve uygun olanların hepatit B afisi ile immunizasyonunu sağlamak, ayrıca sağlık personelinin ameliyathane ortamında çeşitli önlemleri alabilmeleri için gereken verileri elde etmek. Yöntem: Nisan 2001-Kasım 2002 tarihleri arasında Karaelmas Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesine çeşitli indikasyonlarla öpere edilmek üzere yatırılan 0-16 yaş arasındaki 429 çocukta HBsAg, AntiHBs, AntiHBc, AntiHCV ve Anti-HIV seropozitifliği araştırıldı. Gruplar arası karşılaştırmalar için SPSS programında Ki-kare ve Fischer's kesin . . . Ki-kare testleri kullanıldı. Bulgular: HBsAg pozitifliği % 1.6, AntiHBs pozitifliği % 42 bulunurken, Anti-HIV ve Anti-HCVpozitif vaka saptan-madı. Vakaların 182'si (% 42.4) hepatit B yönünden aşılanmış, ancak bunlardan 170'inde (% 39.6) aşıya bağlı seroloji gelişmişti, 247 hasta ise (% 57.6) aşısızdı. Ant i HBs ile birlikte anti HBC pozitifliği 10 çocukta (% 2.3) saptandı. Sonuç: Opere edilecek hastalarda Hepatit B, Hepatit C ve HIV serolojisine bakılması ile sağlık personelinin korunmasının yanında, bu şekildeki tarama programlarıyla hepatit B yönünden aşısız çocukları saptayıp aşılanmalarının sağlanması da mümkündür. Aim: To evaluate the seroprevalence of hepatitis B, hepati-tis C and HIV in pediatric patients who are going to have an elective surgery and also to gatter data that could help health workers in surgery rooms to take precautions. Methods: In 429pediatric patients who were going to have elective surgery for various indications, aged between 0-16 years, HBsAg, AntiHBs, AntiHBc, Anti-HCV and AntiHIV seropositivity were evaluated between April 2001-November 2002 in the Hospital of Karaelmas University School of Medicine. The comparisons between groups were evaluated in SPSS program by chi-square and Fischer's exact tests. Results: HBsAg positivity was 1.6 %, AntiHBs positivity was 42 %, there were no anti-HIV and anti-HCVpositive cases. A hundred and eighty-two of the cases (42.4 %) were immunized for hepatitis B, and 170 of these cases (39.6 %) were seropositive. Two hundred andfourty seven patients (57.6 %) were not immunized. In ten cases (2.3 %) anti HBs positivity were found with anti HBC positivity. Conclusion: The evaluation of hepatitis B, Hepatitis C and HIV serology in patients who are going to have elective surgery .gives the opportunity to immunize the nonimmunizedpatients and to protect health workers Daha fazlası Daha az

Cömert, Mustafa | Karakaya, Kemal | Barut, Figen | Çakmak, Karadeniz Güldeniz | Uçan, Hamdi Bülent | Gültekin, Fatma Ayça | Emre, Ali Uğur

Article | 2010 | Ulusal Travma ve Acil Cerrahi Dergisi16 ( 5 ) , pp.383 - 389

AMAÇ Bu çalışmanın amacı, karın içi kullanılan Ankaferd Blood Stopper’in (ABS) periton içi yapışıklık oluşumunu arttırıp arttırmadığını ve in vivo kullanıma bağlı majör toksik etkilerini irdelemektir. GEREÇ VE YÖNTEM Bu deneysel çalışma, çekal abrazyon uygulanan sıçan modelinde Ankaferd solüsyonunun periton içi yapışıklık oluşumu üzerine etkisini değerlendirmek üzere dizayn edildi. Periton içi yapışıklıklar cerrahi uygulama sonrası 10. gün makroskopik ve histopatolojik inceleme ile belirlendi. Yan etki varlığını irdelemek için kan, akciğer ve karaciğer dokuları alındı. BULGULAR Ankaferd Blood Stopper’in kullanımı ile karın içi yapış . . .ıklık oluşumunun azaldığı görüldü. ABS uygulanmasının kan biyokimyasal incelemelerinde herhangi bir bozulmaya neden olmadığı saptandı. Ancak akciğerlerde ve bağırsakların serozal yüzeylerinde akut ve kronik enflamatuvar değişiklikler ve karaciğerde minör yapısal değişiklikler izlendi. Bu değişikliklerin hiçbiri toksik değişiklik olarak değerlendirilmedi. ABS’nin diğer etkilerinin belirlenmesi için farklı dozlarda ve farklı klinik senaryolarda ileri çalışmalara ihtiyaç vardır. SONUÇ Periton içi yapışıklık oluşumu ABS uygulanan grupta kontrol grubu ve SF grubuna kıyasla daha az görüldü. İntraperitoneal ABS kullanıma bağlı olarak herhangi bir toksik etki saptanmamakla birlikte bazı minör değişiklikler gözlenmiştir. BACKGROUND The aim of this study was to investigate whether intraabdominal Ankaferd Blood Stopper (ABS) causes increased intraabdominal adhesion formation and to determine any side effects of ABS in vivo. METHODS The present experimental study was designed to examine the effects of Ankaferd solution on peritoneal adhesion formation in a rat model of cecal abrasion. Intraperitoneal adhesions were assessed macroscopically and histopathologically on the 10th postoperative day. The possible adverse affects of ABS on liver and lung tissues were analyzed histopathologically, and blood chemistry was also evaluated. RESULTS Our study revealed that ABS reduced intraperitoneal adhesion formation in an experimental rat model. The blood chemistry was not disturbed due to ABS administration. Intraperitoneal administration of ABS led to some minor changes in the lungs and serosal surfaces of the intestines, with minor architectural changes in the liver that were not considered as toxic. Further studies with various application doses and routes with more detailed cellular analysis are thus warranted to clarify the possible pleiotropic and adverse effects of this new agent away from hemostasis. CONCLUSION There was less intraperitoneal adhesion formation in the ABS group than in the control group and saline group. Intraperitoneal administration of ABS has no toxic effects on blood chemistry or the lungs, kidneys and the liver, but it has some minor adverse effects Daha fazlası Daha az