Kandemir, Nilüfer Onak | Bahadır, Burak | Bektaş, Sibel | Barut, Figen | Yurdakan, Gamze | Gün, Banu Doğan | Engin, Hüseyin

Article | 2011 | Turkish Journal of Gastroenterology22 ( 1 ) , pp.77 - 82

Konjenital melanositik nevüs, odontogenez sırasında ortaya çıkan ve nöral-krest’den gelişen hamartomatöz lezyonlardır. Bu çalışmada konjenital melanositik nevüsden gelişen ve gastrointestinal sistem metastazları ile bulgu veren iki malign melanoma olgusu sunulmaktadır. İlk olgu, plevral ve peritoneal efüzyon ile başvuran 71 yaşında kadın hasta olup, endoskopik incelenmede doudenumda nodüler lezyonlar saptanmış ve biyopsi yapılmıştır. Karın ağrısı yakınması ile başvuran ikinci olgu 36 yaşında erkek hasta olup, ileumda invajinasyonlara neden olan kitlesel lezyonlar nedeniyle segmenter ileal rezeksiyon uygulanmıştır. Lezyonların histop . . .atolojik incelemesinde tüm mukoza katlarını infiltre eden diffüz neoplastik infiltrasyon görülmüştür. Belirgin atipi ve pleomorfizm içeren neoplastik hücrelerde S-100, HMB-45 ve Melan A immünreaksiyon saptanmıştır. Her iki olguya, malign melanoma tanısı verilmiştir. İlk olguda karın derisinde, ikinci olguda ise femoral bölgede konjenital melanositik nevüs saptanmış ve histopatolojik incelemelerde bu lezyonların malign melanoma yönünde transformasyon gösterdiği belirlenmiştir. Gastrointestinal sistemde malign melanoma gelişimi primer veya metastatik kökenli olabilir. Kesin tanı daima ayrıntılı klinik, histopatolojik ve immünhistokimyasal incelemeleri gerektirir. Congenital melanocytic nevi are hamartomatous lesions that develop from the neural crest and arise during odontogenesis. In this report, we present two malignant melanoma cases developed from congenital melanocytic nevi and revealed by gastrointestinal system metastases. The first case was a 71-year-old female who presented with pleural and peritoneal effusion and underwent biopsy due to detection of nodular lesions in the duodenum by endoscopic examination. The second case was a 36-year-old male patient who presented with abdominal pain in whom segmental ileal resection was performed due to mass lesions causing invaginations in the ileum. Histopathological examination of the lesions showed a diffuse neoplastic infiltration comprising the entire mucosal layers. In neoplastic cells having a marked atypia and pleomorphism, immunoreactions with S-100, HMB-45, and Melan A were detected. Both cases were diagnosed as malignant melanoma. Abdominal skin in the first case and the femoral region in the second case exhibited congenital melanocytic nevi, and those lesions were determined to show a transformation towards malignant melanoma in the histopathological studies. Malignant melanoma development in gastrointestinal system may have a primary or metastatic character. Definitive diagnosis always requires detailed clinical, histopathological and immunohistochemical analyses Daha fazlası Daha az

Barut, Figen | Kandemir, Onak Nilüfer | Karakaya, Kemal | Kökten, Neslihan | Özdamar, Şükrü Oğuz

Article | 2011 | Turkish Journal of Gastroenterology22 ( 3 ) , pp.324 - 328

Multifokal ve atlamalı tutulum, primer gastrointestinal lenfomalar için oldukça nadir görülen bir gelişim paternidir. Klinik ve makroskopik özellikleriyle Crohn hastalığını taklit eden kaldırım taşı görünümü ile dikkat çeken bir ince barsağın multifokal diffüz büyük B hücreli lenfoma olgusu, klinik ve patolojik özellikleri ile beraber sunulmuştur. 25 yaşındaki erkek olgunun jejunoileal rezeksiyon materyalinde, arada sağlam görünümde mukoza alanları izlenen, en büyüğü 2,5 cm çapında olan, ülsere, serozayı da infiltre eden polipoid görünümde multipl lezyonlar izlendi. Mikroskopik incelemede, belirgin nükleollü, veziküler nükleuslu, ge . . .niş eozinofilik sitoplazmalı, pleomorfik, atipik karakterde lenfoid hücrelerden oluşmuş tümöral infiltrasyon gözlendi. Bu atipik hücrelerde vimentin, LCA, CD20, CD79a ile B hücre fenotipinde immün reaksiyon izlendi. Olguya, diffüz büyük B hücreli lenfoma tanısı verildi. Crohn hastalığı belirti ve bulguları ile başvuran hastalarda nadir de olsa bu antitenin olabileceği vurgulanmıştır. Multifocal and skip involvement is quite a rare developmental pattern for primary gastrointestinal lymphomas. A 25-year-old male patient with diffuse large B-cell lymphoma of the small intestine, with macroscopic features and clinical aspects imitating Crohn’s disease and attracting attention with cobblestone-like appearance, is presented herein together with the clinical and pathological features. Multiple ulcerated lesions were also observed infiltrating the serosa with polypoid appearance, 2.5 cm in largest diameter, within the resected jejunoileal specimen, which displayed patchy, healthy-appearing mucosal areas. In microscopic examination, a tumoral infiltration was observed comprised of pleomorphic, atypical lymphoid cells with abundant eosinophilic cytoplasm, marked nucleoli and vesicular nuclei. A B-cell phenotype immunoreaction was observed by vimentin, LCA, CD20, and CD79a in those atypical cells. The diagnosis of the case was diffuse large B-cell lymphoma.The possibility of the presence of this disorder, although rare, is emphasized here for patients applying to the hospital with the signs and symptoms of Crohn’s disease Daha fazlası Daha az

Özdamar Ş.O. | Bektaş S. | Erdem Özdamar S. | Gedikoglu G. | Dogan Gün B. | Bahadir B.

Article | 2007 | Turkish Journal of Gastroenterology18 ( 2 ) , pp.71 - 76

Background/aims: Gastrointestinal stromal tumors are considered a specialized group of mesenchymal neoplasms. In this study, the histomorphologic and immunohistochemical features of gastrointestinal stromal tumors are compared with nuclear morphometric results. Methods: Morphometric nuclear parameters such as mean area, mean roundness factor, mean form ellipse, mean length and mean perimeter were evaluated in hematoxylin and eosin stained slides of 22 gastrointestinal stromal tumors (9 benign and 13 malignant) by using a computer-assisted image analysis system. Morphometric results were compared with tumor behavior and tumor size, t . . .he presence of necrosis, mitotic index, and immunohistochemical expressions of p53 and proliferating cell nuclear antigen. Results: We found that tumor necrosis was correlated with mean nuclear roundness factor, mean nuclear form ellipse, mean nuclear length and mean nuclear perimeter ( Daha fazlası Daha az

Özbakiş-Dengiz G. | Hekimoglu A. | Kandemir N. | Kurcer Z.

Article | 2012 | Turkish Journal of Gastroenterology23 ( 5 ) , pp.456 - 462

Background/aims: Statins have additional pleiotropic effects beyond their lipid-lowering effects. In this study, the effects of statins were evaluated in an indomethacin-induced gastric injury model in rats. Materials and Methods: Animals were divided into eight groups. Distilled water (control group), omeprazole (30 mg/kg), atorvastatin (20 and 40 mg/kg), simvastatin (20 and 40 mg/kg), and rosuvastatin (20 and 40 mg/kg) were given orally (gavage). Thirty minutes later, indomethacin (25 mg/kg) was administered orally to all groups. Six hours later, the animals were sacrificed by decapitation. The mean ulcer indexes for each group we . . .re calculated, and the stomachs were evaluated histopathologically. Results: The ulcer indexes were as follows: control 1.72±0.16, omeprazole 0±0.00, and atorvastatin, simvastatin and rosuvastatin (at 20 and 40 mg/kg doses, respectively) 4.28±0.39, 4.99±0.96, 1.72±0.73, 1.90±0.48, 1.85±0.26, and 1.67±0.18. Atorvastatin significantly increased the indomethacin-induced ulcer index at both doses and the erosion score at 40 mg/kg dose. Although the 20 mg/kg dose of simvastatin inhibited mononuclear leukocyte infiltration, the 40 mg/kg dose induced hyperemia. Rosuvastatin did not decrease mononuclear leukocyte or neutrophil infiltrations at 20 mg/kg dose, and only neutrophil infiltration at the 40 mg/kg dose. Conclusions: In patients with gastric discomfort, statins must be used carefully. If statin therapy is needed, we recommend to avoid using atorvastatin and to use the other statins only in the minimum effective dose Daha fazlası Daha az

Acar T. | Harman M. | Güneyli S. | Elmas N.

Article | 2015 | Turkish Journal of Gastroenterology26 ( 4 ) , pp.361 - 362

[No abstract available]

Üstündag Y. | Karakaya K. | Aydemir S.

Article | 2009 | Turkish Journal of Gastroenterology20 ( 4 ) , pp.279 - 281

Endoscopic cannulation of the biliary tract may be challenging in cases with juxtapapillary, duodenal diverticula. A 70-year-old woman admitted to the hospital with the diagnosis of choledocholithiasis and acute cholangitis. She was placed on antibiotic treatment and parenteral fluid resuscitation. On endoscopic retrograde cholangiopancreatography, the papilla could not be cannulated because of the duodenal diverticulum. Various attempts at biliary cannulation failed. Endoscopic clips were used for evertion and fixation of a partially everted papilla from the diverticulum and for securing it in an orientation that allowed direct can . . .nulation of the biliary tree. Cholangiography demonstrated multiple calculi within the choledochus. She was discharged from the hospital on the 9th day following endoscopic retrograde cholangiopancreatography in good condition. With this report, we aimed to remind physicians that the clip-assisted method is a safe and effective technique for pancreatic and/or biliary cannulation, and should be preferred in patients in whom cannulation is extremely difficult due to large periampullary diverticula Daha fazlası Daha az

Akar T. | Ürün Y. | Aydemir S.

Letter | 2017 | Turkish Journal of Gastroenterology28 ( 3 ) , pp.233 - 234

[No abstract available]

Akar T.

Letter | 2017 | Turkish Journal of Gastroenterology28 ( 5 ) , pp.423 - 424

[No abstract available]

Saritaş Ü. | Us¨tun¨dagc Y. | Baron T.H.

Review | 2011 | Turkish Journal of Gastroenterology22 ( 5 ) , pp.449 - 463

[No abstract available]

Üstündağ, Yücel | Sarıtaş, Ülkü | Ponchon, Thierry

Article | 2011 | Turkish Journal of Gastroenterology22 ( 3 ) , pp.237 - 242

Küçük çaplı endoskoplar gastrointestinal endoskopinin müthiş teknolojik gelişiminin en iyi örneklerinden biridir. ilk olarak pediatrik yaş grubu için 1970’li yıllarda tasarlanmışken, günümüzdeki küçük çaplı videoendoskoplar, sedasyonsuz transnazal gastrointestinal endoskopi için 1994’den sonra kullanılmışlardır. Günümüzde, sedasyonsuz endoskopi bu cihazları kullanarak transoral veya transnazal olarak, olguların %90’ında başarıyla uygulanabilmektedir. Büyük serili çalışmalar, küçük çaplı endoskopinin uygulanması mümkün, güvenli ve iyi tolere edilen bir işlem olduğunu göstermiştir. Küçük çaplı endoskoplar, daha az öğürme refleksi veya . . . boğulma hissi uyandırdıkları için, sedasyon ihtiyacını ortadan kaldırarak, gastrointestinal endoskopinin potansiyel risklerini azaltmaktadırlar. Ayrıca, küçük çaplı endoskopi ile gastrointestinal endoskopi, özellikle yaşlı, yatağa bağımlı bireylerde, standart konvansiyonel endoskoplara göre daha az sempatetik sistem aktivasyonu ve daha az oksijen desatürasyonuna neden olmaktadır. Bununla beraber, küçük çaplı endoskopinin maliyet etkinlik analizinde bir görüş birliği olamamıştır. Standart endoskopi ile aynı endikasyonları olmasına rağmen, küçük çaplı endoskopi gastrointestinal darlığı olan olgularda tercih edilmektedirler. Daha az sıklıkla olan endikasyonlar, transnazal endoskopik retrograd kolanjiografi ve postpilorik beslenme tüpü yerleştirilmesidir. Küçük çaplı endoskopi ile özofagogastroduodenoskopi işlem uygulaması kolaydır ve genel olarak bu işlem için daha fazla eğitime gerek olmamaktadır. Bununla beraber, cihazların ek maliyeti, bazı medikolegal ve teknik durumlar, bu işlemin Japonya ve Fransa hariç olmak üzere bir çok ülkede popüler olamamasına neden olmuştur. Ancak, bu teknik hakkında bilgi paylaşımı ve bu cihazların potansiyel faydalarının vurgulanması, Türkiye dahil olmak üzere bir çok ülkede daha yaygı n kullanımına yardımcı olabilecektir. inanıyoruz ki, gastrointestinal endoskopi için küçük çaplı endoskopların günlük gastrointestinal endoskopi pratiğinde rutin kullanılması, bir çok ülke için çok uzak gözükmemektedir. Small caliber endoscopes are one of the best examples of fantastic technological advancements in gastrointestinal endoscopy. First designed for pediatric patients in the 1970s, current small caliber videoendoscopes were used for unsedated transnasal gastrointestinal endoscopy after 1994. Nowadays, unsedated endoscopy can be successfully done using small caliber endoscopes via transoral or transnasal route in nearly 90% of cases. Several large studies have shown that small caliber endoscopy is feasible, safe and well-tolerated. These devices can decrease the potential risks of upper gastrointestinal endoscopy by eliminating the need for sedation since these ultrathin endoscopes induce much less gag reflex or choking sensation in patients. Moreover, gastrointestinal endoscopy with small caliber endoscopes results in less sympathetic system activation as well as less oxygen desaturation compared to standard endoscopy, especially in aged, severely ill, bedridden patients. Nevertheless, there is no overall consensus on its cost effectiveness. Though indications are similar with standard endoscopy, small caliber endoscopy can be preferred in patients with gastrointestinal stenosis. Less common indications include transnasal endoscopic retrograde cholangiography and postpyloric feeding tube insertion. The esophagogastroduodenoscopy procedure with small caliber endoscopes is easy to perform, and there is generally no need for further training for this technique. However, the additional cost of equipment and some medicolegal and technical issues have resulted in the unpopularity of small caliber endoscopy in most countries other than France and Japan. However, sharing information about this technique and stressing its potential advantages can help in its widespread use in various countries including Turkey. We believe that routine use of small caliber endoscopes during daily gastrointestinal endoscopy practice is not far away in many countries Daha fazlası Daha az

Akar, Tarık

Letter | 2018 | Turkish Journal of Gastroenterology29 ( 5 ) , pp.619 - 620

…

Üstündağ, Gonca | Kuloğlu, Zarife | Kırbaş, Nihan | Kansu, Aydan

Other | 2010 | Turkish Journal of Gastroenterology21 ( 4 ) , pp.360 - 364

Amaç: Bu çalışmada, çocuklarda kabızlığın tedavisinde, lif kaynağı olarak kısmi hidrolize guar gumun kullanımının güvenliği ve başarısının, en sık kullanılan ozmotik laksatif olan laktuloz ile karşılaştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: 61 hastada (31 kısmi hidrolize guar gum, 30 laktuloz) randomize prospektif kontrollü çalışma yapıldı. Hastalara 4 hafta boyunca laktuloz veya kısmi hidrolize guar gum verildi. Standardize edilmiş bir form verilerek dışkılama sıklığı, dışkı kıvamı, aşırı gaz çıkarma ve karın ağrısının kayıt edilmesi istendi. Her iki tedavi grubunda başarı, güvenilirlik ve yan etki profili aile anketi ile elde olundu. Bul . . .gular: Günlük bazal lif (meyve ve sebze) tüketiminde her 2 grup arasında fark saptanmadı. Karın ağrısı olan ve dışkı tutan çocukların yüzdesi her 2 tedavi grubunda belirgin olarak azaldı ( Daha fazlası Daha az