Aydemir, Selim | Tekin, Solak Nilgün | Aktunç, Erol | Numanoğlu, Gamze | Üstündağ, Yücel

Article | 2004 | Turkish Journal of Gastroenterology15 ( 3 ) , pp.192 - 195

Amaç: Celiac hastalığı ince barsakların glutene intoleransı sonucu oluşan bir hastalıktır. Epidemiolojik çalışmalarda prevalansı hakkında çok farklı veriler vardı. Hastalarda genellikle çok geniş spektrumda semptom ve bulgulara neden olabildiğinden celiac hastalığı tanısının konulması zor olabilmektedir. Hastalığın erken evrede yakalanması önemlidir. Çünkü bu hastalarda barsak lenfoması gelişme riski artmıştır. Celiac hastalığı olan hastalarda rekürren aftoz stomatit prevalansındaki yükseklik nedeniyle rekürren aftoz stomatitli hastaların celiac hastalığı yönünden araştırılması asemptomatik celiac hastalığı olan hastaların tanı alma . . .sını sağlayabilir. Bu çalışma rekürren aftoz stomatit nedeniyle başvuran olgularda celiac hastalığı prevalansını saptamak için planlanmıştır. Yöntem: Çalışma gurubu olarak rekürren aftoz stomatit öyküsü olan, kontrol grubu olarak ise rekürren aftoz stomatit öyküsü olmayan olgular alındı. Tüm olgularda anti gliadin IgG, antigliadin IgA ve anti endomisium antikorları bakıldı. Ayrıca endoskopi yapılarak duodenum distal kesiminden biyopsiler alındı. Bulgular: Rekürren aftoz stomatit öyküsü olan 41 olgunun ikisinde patolojik inceleme ile doğrulanan celiac hastalığı bulundu (%4.8). Celiac hastalığı saptanan bu iki olgunun her ikisinde de anti gliadin IgA ve endomisium antikorları pozitif bulundu. Anti gliadin IgG antikoru ise olguların birinde pozitifti. Kontrol grubundaki 49 olgunun hiçbirinde celiac hastalığı saptanmadı. Sonuç: Rekürren aftoz stomatit olgularında celiac hastalığı açısında ileri incelenmeler yapılmalıdır. Endoskopinin invaziv ve daha pahalı olması nedeniyle rekürren aftoz stomatitli olgularda celiac hastalığı ı araştırmak için öncelikli olarak serolojik tetkikler yapılmalı, seroljik markır pozitif olan olgularda endoskopik olarak duodenum ikinci kesiminden biyopsiler alınmalıdır. Background/aims: Celiac disease is a condition related to the small intestine’s intolerance to gluten. In epidemiologic studies the prevalence is highly variable. The diagnosis can be difficult due to the wide spectrum of signs and symptoms. As the risk for intestinal lymphoma is higher in these patients, early diagnosis has its privileges. The higher prevalence of recurrent aphthous stomatitis in celiac disease led us to investigate the celiac disease prevalence in patients with recurrent aphthous stomatitis, which might assist in diagnosis of asymptomatic celiac disease patients. The aim of this study was to determine the prevalence of celiac disease in patients presenting with recurrent aphthous stomatitis. Methods: The study group consisted of patients having a history of recurrent aphthous stomatitis. The control group included patients not having aphthous stomatitis. Antibodies to gliadin IgG and IgA and antibodies to endomysium were determined from the serum samples of all patients. Biopsies were obtained from the distal part of the duodenum. Results: Biopsies of two patients (4.8%) out of 41 belonging to the study group were diagnosed as celiac disease. In serum samples of both, antibodies to gliadin IgA and antibodies to endomysium were found to be positive. Antibodies to gliadin IgG antibody were positive in only one of these two patients. None of the 49 patients in the control group was diagnosed as celiac disease. Conclusion: Further evaluation of recurrent aphthous stomatitis patients for celiac disease must be performed. As the endoscopic procedures are invasive and costly, evaluation of recurrent aphthous stomatitis patients for celiac disease must include serologic markers at the beginning. If any positivity is determined in markers, then endoscopic procedures including biopsies of the duodenum must be considered as the second-step intervention Daha fazlası Daha az

Üstündağ, Yücel | Karakaya, Kemal | Aydemir, Selim

Article | 2009 | Turkish Journal of Gastroenterology20 ( 4 ) , pp.279 - 281

Papilla bölgesinde duodenal divertikül olan hastalarda safra yollarının endoskopik kanülasyonu çok zor olabilmektedir. Yetmiş yaşında bir bayan hasta akut kolanjit ve koledokolithiazis tanılarıyla hastanemize başvurdu. Hastaya sıvı resüsitasyonu ve antibiyotik tedavisi başlandı. Endoskopik retrograd kolanjiyopankreatografide duodenal divertikül nedeniyle safra yolları kanüle edilemedi. Farklı girişimlere rağmen safra yolları kanüle edilemedi. Endoskopik klip yardımıyla divertikülden kısmen everte edilen papilla fikse edildi. Papillanın sabitlenmesi safra yollarının direkt kanulasyonuna imkan sağladı. Kolanjiografide koledokta multip . . .le kalkül izlendi. Sfinkterotomi, safra yollarından taş ekstraksiyonu yapılan hasta Endoskopik retrograd kolanjiyopankreatografiyi takip eden 9. gün iyi durumda taburcu edildi. Bu yazıda, özellikle büyük periampullar divertikül nedeniyle kanülasyonu çok zor olan olgularda, pankreas ve safra yollarının kanülasyonunda etkili ve güvenli bir yöntem olan endoskopik klip yardımıyla safra yolları kanülasyonu yöntemini hatırlatmak istedik. Endoscopic cannulation of the biliary tract may be challenging in cases with juxtapapillary, duodenal diverticula. A 70-yearold woman admitted to the hospital with the diagnosis of choledocholithiasis and acute cholangitis. She was placed on antibiotic treatment and parenteral fluid resuscitation. On endoscopic retrograde cholangiopancreatography, the papilla could not be cannulated because of the duodenal diverticulum. Various attempts at biliary cannulation failed. Endoscopic clips were used for evertion and fixation of a partially everted papilla from the diverticulum and for securing it in an orientation that allowed direct cannulation of the biliary tree. Cholangiography demonstrated multiple calculi within the choledochus. She was discharged from the hospital on the 9th day following endoscopic retrograde cholangiopancreatography in good condition. With this report, we aimed to remind physicians that the clipassisted method is a safe and effective technique for pancreatic and/or biliary cannulation, and should be preferred in patients in whom cannulation is extremely difficult due to large periampullary diverticula Daha fazlası Daha az

Aydemir, Selim | Savranlar, Ahmet | Engin, Hüseyin | Özer, Tülay | Cihan, Alper | Üstündağ, Yücel | Gün, Doğan Banu

Article | 2006 | Turkish Journal of Gastroenterology17 ( 1 ) , pp.50 - 52

Mide adenokanseri nedeniyle subtotal gastrektomi ve gastrojejunostomi yapıldıktan bir sene sonra nüks eden ve midede diffuz, plak tarzında kalsifikasyon gelişen 53 yaşındaki erkek hastayı sunduk. Bu vaka literatürde mide kanseri operasyonundan bir yıl sonra midede tümör kalsifikasyonu tanımlanan ilk vakadır. Bu vaka sebebiyle mide duvar kalsifikasyonu nedenlerini tartıştık. We present the case of a 53-year-old male with subtotal gastrectomy and gastrojejunostomy due to gastric cancer who later developed cancer relapse and diffuse plaque-like calcification in the residual gastric tissue. As far as we know, this is the first case in t . . .he English literature in whom gastric tumor calcification developed one year after gastric cancer operation. We also discuss possible mechanisms of gastric wall calcification in such cases Daha fazlası Daha az