Şahin, Ercan | Kalem, Mahmut

Article | 2018 | The European Research Journal4 ( 3 ) , pp.162 - 167

Objectives. The aim of this retrospective study was to report the treatment results obtained with the ankle- spanning Ilizarov fixator technique in the treatment of complex OTA/AO type 43C3 open tibial pilon fractures. Methods. A total of 14 patients with open OTA/AO type 43C3 tibial pilon fractures were evaluated. The demographics and fracture characteristics, preoperative and postoperative radiological evaluations, duration of follow-up (months), time to union (months) and complications were recorded. After collection of operative data, patients were invited for functional and radiological outcome evaluation. American Orthopaedic . . .Foot and Ankle Society (AOFAS) scores and range of movement (ROM) of the ankle joint were investigated. Also radiologically the ankle osteoarthritis level according to the Bargon et al. criteria was noted. Results. The mean age of the patients was 48.7 years (range, 26-72 years). The mean follow-up period was 32 months (range, 25- 46 months). The clinical and radiological time to union was mean 6.5 months (range, 5-11 months). On the postoperative ankle CT images, the separation within the ankle was measured as < 2mm in all patients and in 3 patients, stepping was measured as > 2mm. Following removal of the external fixator, dorsiflexion was measured as mean 15.5° (range, 0°-23°) and plantar flexion as mean 26.14° (range, 13°-36°). The mean AOFAS was 80.35 (range, 56-92). Conclusion. Satisfactory results can be obtained with the Ilizarov external fixator passing the ankle in the permanent treatment of AO-43C3 type open tibial pilon fractures Daha fazlası Daha az

Ayar, Orhan | Özmen, Mehmet Cüneyt | Yazgan, Serpil | Koban, Yaran

Article | 2018 | Medicine Science7 ( 1 ) , pp.139 - 144

To compare the clinical outcomes of plate haptic and open-loop haptic toric multifocal intraocular lenses (IOLs). In this retrospective, comparative clinical trial, two different designs of multifocal toric IOL were implanted in 49 eyes of 38 cases with corneal astigmatism ? 0.75 Diopter (D). The cases that underwent AcrySof IQ restore multifocal toric IOL (Alcon, open-loop-haptic) implantation were assigned to Group1 (n=19) and the cases that underwent Acriva Reviol multifocal toric IOL (VSY, plate-haptic) implantation were assigned to Group 2 (n=30). After surgery, the groups were compared in terms of degree of IOL rotation, resid . . .ual spherical refraction and astigmatism and uncorrected near and distance visual acuity. With regard to the results of postoperative 1st month, 3rd month, 6th month and 1st year, no difference was determined in terms of uncorrected distance visual acuity, spherical equivalent (SE), degree of astigmatism (CYL), degree of rotation, and uncorrected near visual acuity (p>0.05). Significant increase was determined in all postoperative follow-up periods in terms of the distance and near visual acuity as compared to preoperative values (p0.05). Clinical outcomes of plate haptic Acriva Reviol multifocal toric IOL and open-loop haptic Acrysof IQ multifocal toric IOL are similar. Both types of IOL effectively reduce astigmatism and provide satisfactory uncorrected distance and near visual acuities Daha fazlası Daha az

Türer, Çiğdem Coşkun | Turer, Akif | Altun, Gamze

Article | 2018 | Annals of Medical Research25 ( 2 ) , pp.169 - 175

Aim: Periodontitis is a chronic inflammatory disease characterized by tissue destruction. Patients with diabetes mellitus are more susceptible to severe tissue destruction. Puerarin, a biological component derived from Pueraria lobate, has anti-inflammatory and anti-diabetic effects. The purpose of the study is to evaluate the protective role of puerarin on alveolar bone loss and connective tissue destruction in ligature induced diabetic and non-diabetic rats. Material and methods: Sixty rats were divided as non-diabetic control, non-diabetic-experimental periodontitis (EP)-systemic saline, non-diabetic-EP-systemic puerarin, diabeti . . .c control, diabetic-EP-systemic saline and diabetic-EP-systemic puerarin. Diabetes was induced by injection of streptozocin (200 mg/kg). EP was achieved by placing a sterile silk suture around the first molars into the gingival sulcus for 15 days. In puerarin treated groups, 200 mg/kg puerarin was applied daily for 15 days beginning one-day prior the placement of the ligature. The alveolar bone level of the first molar tooth, alveolar bone ratio in the furcation area and the attachment level were evaluated histologically. MMP-9, TIMP-1 levels and RANKL/OPG ratio were evaluated immunohistochemically. Results: Significantreduced alveolar bone and attachment losses were found in puerarin-treated groups comparing to in salineadministered groups ( Daha fazlası Daha az

Küçükosman, Gamze | Aydın, Bengü Gülhan | Bereket, Mehmet Malik | Ayoğlu, Hilal

Article | 2018 | Türk Göğüs Kalp Damar Cerrahisi Dergisi26 ( 3 ) , pp.464 - 466

Moyamoya disease is a chronic cerebrovascular disease characterized by the development of compensatory collateral vessels due to progressive narrowing or obstruction of the intracranial arteries. Neurological complications after coronary bypass in patients with Moyamoya disease may be prevented by recent technical developments, surgical modifications, and cerebral monitorization. The objective of perioperative anesthetic management is to provide balance between oxygen supply and consumption of the brain. In this case report, we aim to share our anesthetic experience in a patient with Moyamoya disease who underwent off-pump coronary . . .artery bypass surgery and cerebral oximetry monitoring. Moyamoya hastalığı, intrakraniyal arterlerin daralması ve tıkanması sonucu kompansatuvar kollateral damarların gelişmesi ile kendini gösteren kronik serebrovasküler bir hastalıktır. Moyamoya hastalarının koroner arter bypass cerrahisi sonrası nörolojik komplikasyonları son yıllardaki teknik gelişmeler, cerrahi modifikasyonlar ve serebral monitörizasyon ile önlenebilir. Perioperatif anestezi yönetimindeki hedef beyin oksijen sunumu ve kullanımı arasındaki dengenin sağlanmasıdır. Bu olgu sunumunda serebral oksimetre monitörizasyonu uyguladığımız, atan kalpte koroner arter bypass cerrahisi yapılan Moyamoya hastasındaki anestezi deneyimimizi paylaşmayı amaçladık Daha fazlası Daha az

Kalaycı, Belma

Article | 2018 | MN Kardiyoloji25 ( 3 ) , pp.115 - 120

Amaç: Trombolitik tedavi bir revaskülarizasyon stratejisidir ve ST yükselmeli miyokard enfarktında önemli tedavilerden biridir. ST seg- ment elevasyonunun başarılı rezolüzyonu trombolitik uygulandıktan sonra >%50 oranında rezole olması olarak tanımlanır ve tromboli- tik tedavi başarısını yansıtır. Bizim amacımız trombolitik tedavi uygulanan ST yükselmeli miyokard enfarktı hastalarında başvurudaki he- mogram parametreleri ile ST segment rezolüsyonu arasındaki ilişkiyi incelemektir. Gereç ve Yöntem: ST yükselmeli miyokard enfarktı ile başvuran ve trombolitik tedavi uygulanan hastalardan dahil edilme kriterlerini kar- şılayan 93 hasta . . .çalışmaya dahil edildi. ST segment yükselmesinin toplamı trombolitik ajan alımından sonraki 60-90 dk sonra ölçüldü. ST rezolüsyonuna göre hastalar iki gruba bölündü (STR >%50 ve STR ?%50). STR ile takip eden hemogram parametreleri arasındaki iliş- ki incelendi; kırmızı kan hücresi, hemoglobin, hematokrit, ortalama korpusküler hemoglobin, ortalama korpüsküler hacim, ortalama kor- püsküler hemoglobin konsantrasyonu, kırmızı hücre dağılım genişliği, platelet, ortalama platelet hacmi, platelet dağılım genişliği, pla- teletkrit, beyaz kan hücresi, nötrofil, lenfosit ve nötrofil/ lenfosit oranı. Bulgular: Bu çalışmada hastaların %69,8’i (n=65) STR >%50 grubunda, %30,2’si (n=28) STR ?%50 olan grupta idi. ST rezolüsyonu ile yaş, cinsiyet, hipertansiyon ve diabetes mellitus varlığı, başvurudaki kalp hızı ve sistolik kan basıncı arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmadı. Tedaviye başlama süreleri iki grupta benzerdi (4,2±2,6, 3,7±1,8, p=0,270). Trombolitik ajan tipi ve enfarkt ilişkili arter iki grupta da benzerdi (p=0,978, p=0,765, sırayla). Trombolitik tedavi uygulanan ST yükselmeli miyokard enfarktı hastalarında başvuru- daki hemogram parametreleri ile ST segment rezolüsyonu arasında herhangi bir ilişki saptamadık. Sonuç: Çalışmamızda ST yükselmeli miyokard enfarktüslü hastalarda hemogram parametreleri ile trombolitik tedavi başarısı arasında bir ilişki saptayamadık. Objective: Thrombolytic treatment is a revascularization strategy and the major treatment in patients with ST-elevation myocardial in- farction. Successful resolution of ST segment was defined as ST segment >50% after thrombolisis and reflects thrombolytic treatment success. We aim to investigate the relationship between admission hemogram parameters and ST-segment resolution in the patient with ST-elevation myocardial infarction who administered thrombolytic agent. Material and Method: We included 93 patients suffering from ST-elevation myocardial infarction who were administered thrombolytic treatment and met the inclusion criteria. The sum of ST-segment elevation was measured at presentation and 60-90 minutes after ad- ministration of the thrombolytic agent. According to the sum of STR, patients were divided into two groups (patients with STR> 50% vs those with STR? 50%). The relationship between STR and following hemogram parameters has been studied; red blood cells, hemoglo- bin, hematocrit, mean corpuscular hemoglobin, mean corpuscular volume, mean corpuscular hemoglobin concentration, red cell distri- bution width, platelet, mean platelet volume, platelet distribution width, plateletcrit, white blood cell, neutrophil, lymphocyte and neu- trophil/ lymphocyte ratio. Results: In this study, 69.8% (n = 65) and 30.2% (n = 28) of patients were found to have STR> 50% and STR? 50%, respectively. There was no statistically significant association between STR and age, sex, the presence of hypertension and diabetes mellitus, admission heart rate, systolic blood pressure. Time to treatment was similar in two groups (4.2 ± 2.6, 3.7 ± 1.8, p= 0.270). The type of thrombolytic agent and the infarct-related artery was similar in two groups (p=0.978, p=0.765, respectively). We did not find any association between STR and admission hemogram parameters in the patient with ST-elevation myocardial infarction who administered thrombolytic agent. Conclusion: Our study failed to demonstrate a relationship between hemogram parameters and thrombolytic treatment success in the patient with ST-elevation myocardial infarction Daha fazlası Daha az

Altınay, Levent

Article | 2018 | Türkiye Klinikleri Cardiovascular Sciences30 ( 1 ) , pp.34 - 37

Expanded polytetrafluoroethylene grafts are implanted when autogenous arteriovenous fistulas fail. But they have disadvantages such as pseudoaneurysm formation. Here we represent a case of arteriovenous fistula graft pseudoaneurysm caused by a tear on the graft wall. The graft wall had a complex structure consisted of both synthetic graft material and fibrous tissue. The pseudoaneurysm was excised and the tear on the graft was repaired. Otojen arteriyovenöz fistüller yetersiz geldiğinde veya çalışmadığında hemodiyalizin efek- tif sürdürülebilmesi için arteriyovenöz fistül greftleri (AVG) implante edilir. Ancak bunların psö- doanevri . . .zma oluşumu vb dezavantajları vardır. Burada 6 yıl önce implante edilmiş bir AVG’nin üzerindeki yırtık sebebiyle oluşan bir psödoanevrizma olgusu sunuldu. Psödoanevrizma duvarı hem sentetik greft hem de fibröz dokudan oluşan kompleks bir yapıdaydı. Psödoanevrizma eksize edildi ve arteriyovenöz fistül grefti onarıldı Daha fazlası Daha az

Kale, Aydemir

Article | 2018 | Gazi Medical Journal29 ( 1 ) , pp.41 - 43

Objective: Carpal tunnel syndrome (CTS) is the most common peripheral trap neuropathy resulting from compression of the median nerve in the carpal tunnel of the wrist. Open release of the transverse carpal ligament is now the most commonly used method. New techniques are being developed to avoid complications of standard long curvilinear incision. Methods: Between March 2010 and January 2016, carpal tunnel release was performed by the same surgeon with 110 minimally invasive techniques in 96 patients due to CTS. Complaints and physical examination findings were compatible with CTS and mid- to severe-severity CTS cases supported by E . . .MG were included in the study. Results: Complaints and examination findings were recorded at the post- operative 1 st year outpatient clinics of the patients. Of the110 carpal tunnel release, in 50 patients (%45,5) total, in 45 patients (%40.9) significant, in 13 patients (%11,8) slight improvement were recorded, while no improvement was recorded in 2 patients (%1,8). They stated that 88% of the patients were satisfied with the operation and 12% were not satisfied. Visual Analog Scale (VAS) was used to evaluate pain complaints. The mean VAS score was 7,5 pre- operatively and 3,2 at post-operatively 1 year follow-up. Conclusion: In patients with CTS, median nerve decompression with minimal wrist incision is an effective and reliable surgical procedure. Amaç: Karpal tünel sendromu (KTS), median sinirin el bileğindeki karpal tünelde sıkışması sonucu ortaya çıkan en sık periferik tuzak nöropatidir. Transvers karpal ligamanın açık serbestleştirilmesi günümüzde en yaygın kullanılan yöntemdir. Standart uzun kurvilinear insizyonun komplikasyonlarından sakınmak için yeni teknikler geliştirilmektedir. Yöntem: Mart 2010- Ocak 2016 yılları arasında KTS nedeniyle 96 hastaya 110 minimal invazif teknik ile aynı cerrah tarafından karpal tünel serbestleştirilmesi yapıldı. Şikayet ve fizik muayene bulguları KTS ile uyumlu olup EMG ile ön tanısı desteklenmiş orta ve ağır derece KTS olguları çalışmaya alındı. Bulgular: Hastaların post-operatif 1. yıl poliklinik kontrollerindeki şikayet ve muayene bulguları kaydedildi. 110 karpal tünel serbestleştirilmesi sonrası 1. yılda, 50’sinde (%45,5) tam, 45’ inde (%40.9) belirgin, 13’ ünde (%11,8) hafif düzelme kaydedilirken 2 (%1,8) hastada düzelme olmadı. Hastaların %88’ i olduklarını ameliyattan memnun olduklarını, %12’ si memnun olmadıklarını belirtti. Hastaların ağrı değerlendirmeleri için Görsel Analog Ağrı Skalası kullanıldı. Bu değer ameliyat öncesi 7,5 iken ameliyat sonrası 1. yılda 3,2 olarak kaydedildi. Sonuç: KTS hastalarında, minimal el bileği insizyonu ile median sinirin dekompresyonu, etkin ve güvenilir bir cerrahi prosedürdür Daha fazlası Daha az

Kalaycı, Belma

Article | 2018 | MN Kardiyoloji25 ( 1 ) , pp.1 - 7

Amaç: Bu çalışmanın amacı non-dipper hipertansiyon ile bazı enflamatuvar belirteçlerin ilişkisini değerlendirmektir; nötrofil-lenfosit ora- nı, platelet-lenfosit oranı, kırmızı hücre dağılım genişliği ve monosit yüksek yoğunluklu lipoprotein oranı. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 170 hipertansif hasta dahil edildi. 24 saat ambulatuvar kan basıncı monitörizasyon cihazları ile belirlenen kan basıncı paternine göre hastalar dipper ve non-dipper olarak iki gruba ayrıldı. Kan örnekleri alındı ve tam kan sayımı, lipid paneli, kreatinin ve açlık glukozuna bakıldı. Enflamatuvar belirteçler bu kan örneklerinden hesaplandı. Bulgular: Seksenüç hast . . .a dipper hipertansiyon grubunda, 87 hasta non-dipper hipertansiyon grubundaydı. Nötrofil-lenfosit oranı dipper hipertansiyon grubunda 2,61 [0,09-6,31], non-dipper hipertansiyon grubunda 2,04 [0,81-12,45] (p=0,824) olup benzerdi. Platelet-lenfo- sit oranı non-dipper hipertansiyon grubunda daha yüksekti fakat bu istatistiksel olarak anlamlı bir fark değildi (111 [18-265], 115 [44- 364], p=0,518). Monosit HDL oranı da iki grup arasında benzer bulundu; dipper hipertansiyon grubunda 0,11 [0-0,03], non-dipper hi- pertansiyon grubunda 0,11 [0-0,70] (p= 0,753). Kırmızı hücre dağılım genişliği non-dipper grubunda anlamlı olarak yüksek saptandı (13,5 [11,9-19,8], 14 [12,3-21], p= 0,008). Sonuç: Nondipper ve dipper hipertansiyon hastalarında nötrofil-lenfosit oranı, platelet-lenfosit oranı ve MHR bakımından fark yoktur. Ancak kırmızı hücre dağılım genişliği değeri non-dipper hipertansiyon ilişkili enflamasyonu göstermede kullanılabilir. Objective: This study aimed to evaluate the associations between non-dipper hypertension and some inflammatory markers, including; neutrophil-lymphocyte ratio, platelet-lymphocyte ratio, monocyte HDL ratio and red cell distribution width. Material and Method: A total of 170 hypertensive patients enrolled in the study. Study patients were divided into two groups accord- ing to blood pressure pattern measured by 24-hour ambulatory blood pressure monitoring devices; dipper and non-dipper. Blood sam- ples were taken to determine complete blood counts, lipid panel, creatinine, fasting glucose. Inflammatory markers were calculated from these blood samples Results: Eightythree patients were in dipper hypertension group, and 87 patients were in non-dipper hypertension group. Neutrophil- lymphocyte ratio was similar between two groups; 2.61 [0.09-6.31] in dipper hypertension group, 2.04 [0.81-12.45] in non-dipper hy- pertensive group (p=0.824). Platelet-lymphocyte ratio was higher in non-dipper hypertension group but it was not statistically signifi- cant (111 [18-265] , 115 [44-364], p=0.518). Also monocyte HDL ratio was similar between two groups; 0.11 [0-0.03] dipper hyperten- sion group, 0.11 [0-0.70] in non-dipper hypertension group (p= 0.753). Red cell distribution width was significantly higher in non-dipper hypertension group (13.5 [11.9-19.8], 14 [12.3-21], p= 0.008) Conclusion: There was no difference among neutrophil-lymphocyte ratio, platelet-lymphocyte ratio and monocyte HDL ratio in patients with non-dipper hypertension and dipper hypertension. However red cell distribution width value may be used to identify inflammation related non-dipper hypertension Daha fazlası Daha az

Ilgın, Mehmet Birol | Aydemir, Ahmet Nadir | Songür, Murat | Keser, Selçuk | Bayar, Ahmet

Article | 2018 | Pamukkale Tıp Dergisi11 ( 2 ) , pp.101 - 105

Amaç: İntertrokanterik femur kırıkları tedavisinde osteosentez kabul gören bir tedavi yöntemidir. İleri yaş grubunda görülen instabil intertrokanterik femur kırıkları tedavisinde osteosentez ve artroplasti uygulanmakta olan tedavi seçenekleridir. Çalışmamızda bu iki tedavi yöntemini karşılaştırarak sonuçlarını ortaya koymayı planladık. Gereç ve yöntem: Kliniğimizde yapmış olduğumuz geriye dönük çalışmada ortalama yaşı 77 olan 53 hastaya uygulanan iki farklı cerrahi yöntemin sonuçlarını karşılaştırdık. 26 hastaya proksimal femur çivisi, 27 hastaya hemiartroplasti uygulandı. Bulgular:Hastaların preoperatif değerlendirmesinde gruplar a . . .rasındahasta sayısı, yaş ortalaması ve cinsiyet dağılımı yönünden anlamlı bir farklılık görülmedi. Ameliyat sonrası yapılan değerlendirmede proksimal femur çivisi ile tedavi edilen grupta Harris kalça skoru anlamlı olarak daha yüksekti. Hemiartroplasti uygulanan grupta eritrosit süspansiyonu ihtiyacı, yoğun bakım gereksinimi ile mortalite oranı proksimal femur çivisi uygulanan hastalara oranla anlamlı olarak daha yüksek gözlemlendi. Sonuç:Yaşlı, instabil intertrokanterik femur kırıklı hastalarda proksimal femur çivisi uygulaması sonuçlarının hemiartroplastiye oranla daha iyi olduğu görüldü. Purpose: Osteosynthesis is an accepted treatment modality in the treatment of intertrochanteric femur fractures. Osteosynthesis and arthroplasty are the treatment options for treatment of unstable intertrochanteric femur fractures in advanced age group. We planned to compare the results of these two treatment modalities in our study. Materials and methods: We retrospectively compared the results of two different surgical procedures on 53 patients with an average age of 77 years. Proximal femoral nailing performed in 26 patients and hemiarthroplasty in 27 patients. Results:Preoperative evaluation of the patients did not show any significant difference between the groups in terms of number of patients, age average and gender distribution. Harris hip score was significantly higher in the group treated with proximal femoral nails after the operation. In hemiarthroplasty group, the need for erythrocyte suspension, intensive care need and mortality rate were significantly higher than the patients treated with proximal femoral nails. Conclusion: In elderly, unstable intertrochanteric femur fracture patients, proximal femoral nailing surgery results were found to be better than hemiarthroplast Daha fazlası Daha az

Korucu, Osman | Atasoy, Hüseyin Tuğrul | Demiryürek, Bekir Enes | Emre, Ufuk | Taşçılar, Fatma Nida | Barut, Banu Özen

Article | 2018 | Gazi Medical Journal29 ( 3 ) , pp.183 - 186

Objective: Complementary and alternative treatment methods (CAM) are used frequently for patient have primary headache patients and many studies investigate why it is used. Our aim is to determine reason of using CAM and application locations of CAM in our country. Methods: Two hundred patients who were diagnosed primary headache and accepted to participate in our study were enrolled. We investigate sociodemographic data, CAM usage frequency, preferred CAM, satisfaction rates, thought on CAM use, recommendation sources, whether medical treatment continues or not and reason of CAM usage. Results: The 26% of patients were using CAM an . . .d 55,7% of those using CAM were satisfied with the treatment. Patients using CAM were younger than those who did not use (p=0,033). Unemployed, students and all-day employees; single people and well-educated people were using CAM more often (p=0,042; p=0,026; p=0,009, respectively). The most frequent reason of CAM usage was 'effective treatment of headache of this treatment methods'. 85% of CAM users had also continued medical treatment. Conclusion: We found single and well-educated patients more likely candidate for CAM. High rates of CAM and medical treatment usage indicates that CAM only treatments are not generally accepted in our country. Giriş: Dünyada baş ağrısında tamamlayıcı ve alternatif tedavi (TAT) yöntemleri kullanımına yönelik çalışmalar artan sıklıkta yapılmakta ve hastaların bu tedaviye başvurma nedenleri araştırılmaktadır. Çalışmamızın amacı ülkemizdeki baş ağrısı hastalarında TAT yöntemlerinin yerini ve nedenlerini belirlemektir. Yöntem: Çalışmamıza nöroloji polikliniğinde primer baş ağrısı tanısı konulmuş çalışmaya katılmayı kabul eden 200 hasta dâhil edildi. Hastaların sosyodemografik verileri, TAT kullanım sıklığı, tercih edilen TAT yöntemi, memnuniyet oranları, TAT’a bakış açısı, tavsiye kaynakları, tıbbi tedaviye devam edip etmedikleri ve TAT’a başvuru sebepleri sorgulandı. Bulgular: Hastaların % 26’sı TAT kullanırken, TAT kullananlarda tedaviden memnuniyet oranı % 55,7 bulundu. TAT kullananlar kullanmayanlara göre daha gençti (p= 0,033). TAT kullanımı işsiz, öğrenci, tam gün çalışan gruplarında diğer meslek gruplarına göre (p= 0,042), bekârlarda evlilere oranla (p= 0,026) ve eğitim düzeyi yüksek olanlar da düşük olanlara göre (p= 0,009) daha fazlaydı. En sık TAT’a başvuru sebebinin ‘Bu tedavinin baş ağrısını etkili şekilde tedavi ettiğine inanma’ olduğu bulundu. TAT kullanan hastaların % 85’i önerilen tıbbi tedaviye de devam etmişti. Sonuç: Bekâr ve eğitim düzeyi yüksek bir hastanın TAT kullanımı için daha yüksek oranda aday olduğunu saptadık. Hastalarımızın önemli oranda TAT ile birlikte medikal tedaviye devam etmesi ülkemizde TAT’lerin tek başına kullanımının halen genel kabul görmediğini göstermektedir Daha fazlası Daha az